Około stu żołnierzy WOT-u – najmłodszego rodzaju sił zbrojnych – brało udział w „Dragonie ‘17”. To pierwszy sprawdzian ich współpracy z wojskami operacyjnymi. O tym, jakie zadania wykonywali i czy sprawdzili się w operacjach połączonych, mówi portalowi polska-zbrojna.pl generał brygady Wiesław Kukuła, dowódca terytorialsów.
Kiedy planowano ćwiczenia „Dragon ‘17”, wojska obrony terytorialnej jeszcze nie istniały. Mimo to uczestniczyliście w manewrach.
Gen. bryg. Wiesław Kukuła: Rzeczywiście, zawdzięczamy to generałowi dywizji Jarosławowi Mice, dowódcy generalnemu rodzajów sił zbrojnych, który dał nam szansę na udział w tym przedsięwzięciu. Wykorzystaliśmy ją do sprawdzenia wybranych rozwiązań integrujących nasz komponent z narodowymi dowództwami komponentu lądowego w ramach operacji połączonej. Weryfikowaliśmy również wybrane scenariusze działań taktycznych. Wreszcie akcentowaliśmy obecność żołnierzy terytorialnej służby wojskowej w szeregach sił zbrojnych.
Co to za rozwiązania?
Na przykład mało rozpowszechnione jak na polskie uwarunkowania zespoły łącznikowe, którymi kiedyś „opleciemy” cały system dowodzenia operacją połączoną, a także instytucje administracji cywilnej. Również katalog działań taktycznych realizowanych przez najmniejszą strukturę, której przypisujemy samodzielność – pluton lekkiej piechoty. Zbieramy doświadczenia z pierwszych wspólnych zadań z wojskami lądowymi. Z uwagi na poziom zaawansowania szkolenia żołnierzy terytorialnej służby wojskowej ćwiczyliśmy podstawowe umiejętności związane ze współdziałaniem w kontekście działań nieregularnych. Na dziś tyle wystarczy, następnym razem będzie dwa razy trudniej.
Ilu żołnierzy WOT-u ćwiczyło na „Dragonie”?
Prawie setka. W rejonie lotniska Szymany działał wzmocniony pluton piechoty, tj. 36 żołnierzy Terytorialnej Służby Wojskowej i 4 żołnierzy zawodowych. Oczywiście byli tutaj również instruktorzy, logistycy i członkowie Mobilnego Zespołu Szkoleniowego WOT.
W skali całych wojsk obrony terytorialnej to niewiele.
W wartościach bezwzględnych owszem. Ale musimy widzieć kontekst, a składa się na niego kilka faktów. Po pierwsze, programowanie ćwiczenia rozpoczęło się jeszcze zanim powstał WOT. Po drugie, szkolenie żołnierzy TSW rozpoczęło się w maju bieżącego roku, a więc zaledwie kilka miesięcy temu. Wszyscy żołnierze są dopiero na etapie szkolenia indywidualnego. Po trzecie, na terenie północnej Polski nie ma jeszcze rozwiniętych brygad obrony terytorialnej. Na ćwiczenia z wojskami kieruje się już zgrane pododdziały. W WOT jeszcze nie jest to możliwe. Dlatego do udziału w ćwiczeniach skierowaliśmy małą grupę żołnierzy, którzy dzięki aktywności poprzedzającej służbę w WOT, np. w organizacji proobronnej, wykazują się umiejętnościami i potencjałem umożliwiającymi ich zaangażowanie. Niemniej trzeba pamiętać, że nawet w tej sytuacji odstępujemy do swojej najważniejszej zasady – wykorzystania znajomości terenu i populacji. Pluton lekkiej piechoty wystawiła 2 Brygada OT z Lublina.
Ci najlepsi, wytypowani do „Dragona” – jakie zadania wykonywali?
Relatywnie proste, aczkolwiek osadzone w kontekście działań nieregularnych. Podkreślam: nie partyzanckich i nie niekonwencjonalnych, bo ciągle nawet wielu ekspertów myli te trzy pojęcia. Działania obejmowały szereg tematów z zakresu prowadzenia rozpoznania, obrony bezpośredniej i wsparcia wojsk własnych. Realizowano m.in. patrolowanie i obserwację, budowanie posterunków obserwacyjnych. Ale również ćwiczono szturmy czy też wprowadzanie wojsk własnych. Wszystkie te przedsięwzięcia osadzono na scenariuszu polegającym na wsparciu działań batalionu powietrznodesantowego od momentu przyjęcia jego grupy rozpoznawczej,przez osłonę desantowania, aż po wsparcie w walce.
Ćwiczyliście po raz pierwszy na tak dużą skalę. Co nie wychodziło?
Skala nie była duża, ale nawet takie zaangażowanie było niezwykle przydatne. Z pewnością nie w pełni zadziałał obieg informacji. Nie udało się wykorzystać wszystkich zdobytych przez terytorialsów informacji rozpoznawczych. W kilku miejscach zawiodła synchronizacja działań. Jak na pierwsze ćwiczenia, było jednak przyzwoicie. Lista błędów, które musimy wyeliminować, jest raczej długa, więc będzie nad czym pracować. Ich wyeliminowanie da dobre podwaliny pod zaangażowanie WOT-u w ćwiczenia „Anakonda”.
To pierwsze wnioski z „Dragona ‘17”. Ale pewnie będzie ich więcej?
Moje ostateczne wnioski na pewno chciałbym skonfrontować z ocenami płynącymi ze związków taktycznych i zopiniami kierownictwa ćwiczeń. Wnioski spływające od zespołów łącznikowych WOT czy też rozjemców taktycznych są mi już znane. Aby można je uprawomocnić, potrzebna jest jednak szersza wiedza, czyli opinie wypracowane w związkach taktycznych wojsk lądowych. Nawet na tym etapie spojrzenie na własną formację powinno mieć kontekst połączoności.
autor zdjęć: ppor. Robert Suchy/CO MON
komentarze