Na głównym zielonogórskim cmentarzu miejskim 22 lutego pożegnano pułkownika Jana Kudłę, żołnierza armii generała Andersa, który następnie przy boku generała Stanisława Maczka walczył na zachodnim froncie oraz tworzył w Polsce powojenne podziemie niepodległościowe.
W ostatniej drodze pułkownika Jana Kudły uczestniczyli przedstawiciele władz, stowarzyszeń kombatanckich, mieszkańcy miasta oraz żołnierze Czarnej Dywizji. Pułkownik Kudła był ostatnim na ziemi lubuskiej żołnierzem 1 Polskiej Dywizji Pancernej dowodzonej przez gen. Maczka Stanisława Maczka, której tradycje kontynuują jednostki 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej.
- Walczyłeś za wolność naszą i waszą na wielu frontach, w wielu krajach i miastach, ale spoczywasz na polskiej twojej ukochanej ziemi. Panie pułkowniku, w dniu dzisiejszym zwalniam pana ze słów przysięgi wojskowej – zadanie wykonałeś, spoczywaj w pokoju – tymi słowami dowódca 11 LDKPanc, generał brygady Stanisław Czosnek, pożegnał pułkownika Jana Kudłę.
W uroczystości pożegnania uczestniczyła wraz ze sztandarem kompania honorowa z 4 Zielonogórskiego pułku przeciwlotniczego oraz wojskowa orkiestra z Żagania.
***
Pułkownik Jan Kudła – 10.06.1926 – 19.02.2017r.
Jan Kudła urodził się 10 czerwca 1926 w Polskiej Woli (II RP, woj. tarnopolskie), gdzie jego rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. W 1940 r. wraz z rodzicami i rodzeństwem zesłany na Syberię, skąd w 1941 r. udał się do Tockoje, aby jako ochotnik zgłosić się do Szkoły Junaków przy 7. Dywizji Piechoty. Służył w formacjach prowadzących działania m.in. w Iraku, południowej Afryce, Kanadzie, Szkocji. Uczestniczył w operacji desantowej aliantów w Normandii. Od 1944 do końca wojny służył w 10. Brygadzie Kawalerii, brał udział w walkach we Francji, Belgii, Holandii i w Niemczech. W 1946 wyjechał do Polski z korespondencją dla dowódcy organizacji antykomunistycznej "Wolność i Niezawisłość" (WiN) Lwów, po czym został mianowany dowódcą WiN-u Rejonu Wielkopolska. Został aresztowany przez UB w 1951 roku i skazany na 15 lat więzienia (karę odbywał w Sztumie, Wronkach i w Kawczu). Po pięciu latach na mocy amnestii został zwolniony. Przez pewien czas prowadził działalność w ramach Niezależnego Samorządowego Związku Zawodowego "Solidarność" (NSZZ "S") i Niezależnego Samorządowego Związku Zawodowego "Solidarność" Rolników Indywidualnych (NSZZ "S" RI). Zaangażowany w działalność licznych organizacjach kombatanckich m.in FOPP. Wielokrotnie odznaczany m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jako jeden z dwóch polskich kombatantów został odznaczony w 70-rocznicę Bitwy Normandzkiej najwyższym francuskim odznaczeniem państwowym tj. Narodowym Orderem Legii Honorowej. Był odznaczony również innymi państwowymi i kombatanckimi odznaczeniami francuskimi oraz brytyjskimi.
Tekst: st. chor. Rafał Mniedło
Życiorys: Waldemar Kotula
autor zdjęć: st. chor. Rafał Mniedło
komentarze