To już drugi rok stałej obecności kanadyjskich wojsk na polskich poligonach.


Z wnętrza Mi-8 desantuje się drużyna złożona z kanadyjskich i polskich żołnierzy. Kilkaset metrów dalej znajduje się ich cel – ciężarówki, którymi wroga bojówka przemyca broń oraz amunicję. Gdy piloci podrywają śmigłowiec, żołnierze przystępują do ataku. Pośród strzałów i wybuchów słychać wydawane w języku angielskim komendy. Każdy z walczących powtarza rozkaz, po czym wykonuje swoje zadanie. Chwilę później pojazdy zostają zabezpieczone, a walka przenosi się do pobliskiego lasu. To właśnie w nim żołnierze eliminują obsadzony przez separatystów bunkier i czekają na podjęcie z miejsca działań. Wszystko trwa niespełna dziesięć minut.

To nie działania wojsk specjalnych, lecz ćwiczenia 3 Batalionu Kanadyjskiego Pułku Królewskiego, który pod opieką 25 Brygady Kawalerii Powietrznej doskonali swoje umiejętności. „To jest nasz standardowy plan działań”, mówi por. Łukasz Ogrodowicz, dowódca szwadronu 7 Batalionu Kawalerii Powietrznej. „Różnica polega na tym, że w jednostce gościmy żołnierzy z Kanady, którzy zapoznają się z naszymi metodami działania oraz procedurami obowiązującymi na pokładach śmigłowców używanych przez polskie wojsko”.

Zajęcia obejmują stosowaną przez polskich kawalerzystów komunikację, sposoby załadunku do śmigłowca i wyładunku z niego oraz taktykę. Polscy żołnierze również korzystają na tych ćwiczeniach – uczą się m.in. kanadyjskich standardów pola walki. „Nasze wyszkolenie jest bardzo zbliżone, współpraca przebiega bez zakłóceń. Jedyne istotne różnice wynikają z rozbieżności w przepisach BHP oraz bardzo ścisłych specjalizacji oficerów kanadyjskiej armii”, mówi dowódca.

Żołnierze z 3 Batalionu Kanadyjskiego Pułku Królewskiego przylecieli do Polski w marcu 2015 roku. Założona pod koniec XIX wieku jednostka wielokrotnie dowiodła swojej wartości. Żołnierze m.in. byli na dwóch zmianach w Afganistanie – na przełomie 2003 i 2004 roku w Kabulu oraz w 2008 roku w prowincji Kandahar. Teraz, wraz z nowymi zagrożeniami ze wschodu, zmieniły się priorytety NATO i około 200 kanadyjskich żołnierzy wykonuje zadania w manewrach „Maple Detachment ’15”. Na poligonach w Glinniku, Drawsku Pomorskim, Nowej Dębie czy Wędrzynie mogą przećwiczyć zdobyte na Bliskim Wschodzie umiejętności w zupełnie nowych realiach. Szkolą się również poza granicami naszego kraju, m.in. w Hiszpanii, Rumunii i na Litwie.

„Jesteśmy lekką piechotą i zwykle nie wykorzystujemy transporterów. Cały swój dobytek tachamy na plecach”, kpr. Patryk Wojtyna, jeden z czterech Polaków służących w 3 Batalionie Kanadyjskiego Pułku Królewskiego, chętnie dzieli się swoimi spostrzeżeniami. „Niektórzy z nas mają odznaki spadochroniarskie, co zbliża nas do kolegów z 25 Brygady Kawalerii Powietrznej. Tak naprawdę nasze wyszkolenie jest porównywalne, czasem jedynie inaczej wykonujemy niektóre czynności. W trakcie zjazdu na linie nasi żołnierze na przykład trzymają ręce cały czas blisko klatki. Ma to chronić dłonie przed urazem. Pewne różnice wynikają również z innych typów śmigłowców, które mamy w armii [teraz Bell CH-146 Griffon]. U nas wsiada się z dwóch stron, w Mi-8 są tylko jedne drzwi. Wymaga to przestawienia się, ale to detale”.

Ze względu na zbliżony charakter wykonywanych zadań, współpraca z 25 Brygadą Kawalerii Powietrznej przebiega bez zakłóceń. Największe wyzwanie, jakie stoi przed polskimi instruktorami, to zintegrowanie podopiecznych w taki sposób, żeby nie tylko sprawnie wykonywali rozkazy, lecz także zaczęli nadawać na tych samych falach. „Właśnie dlatego Polacy i Kanadyjczycy nie działają w osobnych strukturach, lecz w mieszanych pododdziałach. W ten sposób oswajamy żołnierzy pod względem lingwistycznym, ale przede wszystkim z zasadami dowodzenia, wykonywania zadań, ich planowania i organizacji”, wyjaśnia kpt. Tomasz Pierzak, rzecznik prasowy 25 Brygady Kawalerii Powietrznej. Zaznacza jednocześnie, że problem bariery językowej praktycznie nie istnieje: „Bardzo dużo osób biegle posługuje się językiem angielskim. Pewne trudności przysparzało słownictwo techniczne, ale po paru miesiącach współpracy żołnierze nie tylko podszkolili mowę potoczną, lecz także opanowali terminologię wojskową”.