moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Każda żałoba jest inna

Dla rodzin poległych żołnierzy najważniejsze jest wsparcie, obecność i współczucie osób, które rozumieją ich stratę, bo przeżyły taką samą żałobę – tłumaczy Bonnie Carroll, szefowa organizacji opiekującej się bliskimi tragicznie zmarłych wojskowych w USA i autorka książki „Gdy polegnie żołnierz. 100 praktycznych porad dla rodziny i przyjaciół”.

Skąd czerpała Pani wiedzę do książki – z własnego doświadczenia czy także z doświadczenia innych osób, których bliscy polegli na służbie?

Bonnie Carroll: Wiedza ta pochodzi z głębokiej osobistej podróży, zarówno z mojego własnego doświadczenia, jak i historii wielu rodzin wojskowych. Kiedy mój mąż, gen. Tom Carroll, zginął w katastrofie wojskowego samolotu, znalazłam się w głębokiej żałobie i szukałam sposobów, aby się w niej odnaleźć. Poprzez założenie fundacji „Program Pomocy Ofiarom Tragedii” i spotkanie z rodzinami, które również straciły bliskich na służbie, zrozumiałam złożoność i wyjątkowość wyzwania, jakie niesie ze sobą żałoba po śmierci żołnierza. Siła, odporność i nadzieja tych rodzin pomogły mi stworzyć wiele praktycznych wskazówek udostępnianych w książce. Każdy jej rozdział czerpie ze zbiorowej mądrości społeczności rodzin poległych, które podzieliły się ze mną swoimi drogami do pogodzenia się ze stratą i osiągnięcia równowagi.

REKLAMA

Czym się różni uniwersalna żałoba od traumy po śmierci żołnierza?

Opłakiwanie śmierci bliskiej osoby jest bolesne dla każdego, ale gdy jest to żołnierz, żałoba często wiąże się z traumą i brakiem odpowiedzi na wiele pytań. Żołnierz zwykle ginie w nagłych i gwałtownych okolicznościach oraz odległych miejscach, co sprawia, że jego śmierć jest szokiem dla rodziny. Może to powodować pojawienie się dodatkowych aspektów żałoby, takich jak poczucie winy u bliskich poległego czy konieczność uczczenia jego służby. W naszej fundacji oferujemy możliwość przepracowania zarówno uniwersalnej żałoby, jak i intensywnych, specyficznych wyzwań, które wiążą się ze stratą żołnierza.

Czy nagła śmierć i żałoba po niej są trudniejsze od żałoby po spodziewanej śmierci np. osobystarszej lub chorej?

Kiedy bliska osoba umiera nagle, zwłaszcza w traumatycznych okolicznościach, pozostawia bliskich nieprzygotowanych i w szoku. Nie mają oni czasu, aby pożegnać się lub pogodzić z nadchodzącą stratą, zastanawiają się też często nad sensem takiej śmierci. W Programie Pomocy Ofiarom Tragedii odkryliśmy, że nagła, traumatyczna strata może być odczuwana jako atak na czyjąś rzeczywistość. Często rodziny niespodziewanie zmarłych wymagają specjalistycznego wsparcia i zrozumienia, aby pomóc im zmierzyć się z głęboką, niespodziewaną pustką.

Co jest najważniejsze dla rodzin tragicznie zmarłych żołnierzy w pierwszych chwilach i dniach po stracie?

W tych początkowych chwilach wsparcie, obecność i zrozumienie są wszystkim. Rodziny muszą wiedzieć, że nie są same i że są osoby, które rozumieją ich stratę. Proste gesty, takie jak przynoszenie posiłków, pomoc w codziennych sprawach, a nawet po prostu posiedzenie w ciszy, mogą być bezcenne. W takiej sytuacji społecznoś
, która zarówno rozumie głębię osobistej straty, jak i honoruje służbę poległego, jest niezbędna. Nasza fundacja oferuje taką społeczność, zapewniając bliskim tragicznie zmarłego żołnierza kontakt z osobami, które przeszły podobną drogę żałoby. Dzięki temu mają oni poczucie przynależności i wsparcia od pierwszego dnia po stracie.

A co najbardziej pomogło Pani podczas żałoby i pomaga podopiecznym fundacji?

Dla mnie była to możliwość nawiązania kontaktu z innymi, którzy doświadczyli podobnych strat oraz zapewniali mi pocieszenie i zrozumienie. Rozmowa z kimś, kto naprawdę cię rozumie, pomaga złagodzić poczucie samotności, tak często towarzyszące żałobie. Program Pomocy Ofiarom Tragedii oferuje to wsparcie poprzez kontakty z przeszkolonymi mentorami oraz bliskimi innych poległych żołnierzy. Wierzymy w siłę społeczności i wsparcia, a świadomość, że są osoby gotowe nas wysłuchać bez osądzania, może być głęboko uzdrawiająca.

Żałoba jest procesem fizjologicznym, którego nie można przyspieszyć ani go ominąć. Zgadza się Pani z tym?

Zdecydowanie tak. Żałoba to podróż, którą każda osoba musi przejść we własnym tempie i nie można jej przyspieszyć. Próba wymuszenia na siłę powrotu do codzienności lub ignorowanie potrzeby żałoby może prowadzić do głębszych problemów emocjonalnych w przyszłości. W fundacji przypominamy rodzinom, że wychodzenie z żałoby to proces i można w nim mieć zarówno dobre, jak i gorsze dni. Zachęcamy podopiecznych, aby dali sobie przestrzeń do odczuwania straty i smutku, wspominania bliskich i przyjmowania każdego dnia takim, jaki jest.

Jak poznać, kiedy żałoba przestaje być naturalnym procesem, a przeradza się w nieprawidłową reakcję? Co wtedy robić?

Czasami żałoba staje się tak ciężka, że ​​zaczyna wpływać na wszystkie aspekty życia. Objawiać się to może np. niezdolnością do wykonywania codziennych czynności, nieprzemijającym uczuciem odrętwienia lub izolowaniem się od rodziny i przyjaciół. Wtedy pogrążona w niej osoba potrzebuje większego wsparcia. W takich przypadkach zwrócenie się o pomoc do profesjonalisty może zmienić życie. W fundacji zapewniamy pomoc psychologiczną, porady dotyczące przechodzenia żałoby oraz uczestniczenie w grupie wsparcia. Pomagamy w ten sposób oswoić ból osobom, które straciły najbliższych. Rozpoznanie, kiedy potrzebne jest dodatkowe wsparcie, może pomóc pogodzić się ze stratą i pójść naprzód.



Bonnie Carroll jest prezeską i założycielką Programu Pomocy Ofiarom Tragedii (Tragedy Assistance Program for Survivors – TAPS), organizacji opiekującej się w USA bliskimi tragicznie zmarłych żołnierzy. Jest emerytowanym oficerem armii Stanów Zjednoczonych i wdową po tragicznie zmarłym na służbie gen. Tomie Carrollu. Razem z dr. Alanem Wolfeltem, psychoterapeutą i doradcą osób pogrążonych w żałobie, napisała książkę „Gdy polegnie żołnierz. 100 praktycznych porad dla rodziny i przyjaciół”. Publikację wydała niedawno po polsku Fundacja „Dorastaj z Nami” wspólnie z Centrum Weterana Działań poza Granicami Państwa.

Rozmawiała: Anna Dąbrowska

autor zdjęć: 1 Warszawska Brygada Pancerna

dodaj komentarz

komentarze


Wielkie inwestycje w krakowskim szpitalu wojskowym
 
Kluczowa rola Polaków
Wszystkie oczy na Bałtyk
Wybiła godzina zemsty
Wojsko otrzymało sprzęt do budowy Tarczy Wschód
Bój o cyberbezpieczeństwo
Trudne otwarcie, czyli marynarka bez morza
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
Szkoleniowa pomoc dla walczącej Ukrainy
Czarna Dywizja z tytułem mistrzów
Zyskać przewagę w powietrzu
„Feniks” wciąż jest potrzebny
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
W Toruniu szkolą na międzynarodowym poziomie
Olimp w Paryżu
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Fundusze na obronność będą dalej rosły
Użyteczno-bojowy sprawdzian lubelskich i szwedzkich terytorialsów
Karta dla rodzin wojskowych
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
Determinacja i wola walki to podstawa
SkyGuardian dla wojska
Mniej obcy w obcym kraju
Czworonożny żandarm w Paryżu
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Srebro na krótkim torze reprezentanta braniewskiej brygady
Aplikuj na kurs oficerski
Polskie „JAG” już działa
Olympus in Paris
Donald Tusk po szczycie NB8: Bezpieczeństwo, odporność i Ukraina pozostaną naszymi priorytetami
Homar, czyli przełom
Ogień Czarnej Pantery
Ustawa amunicyjna podpisana przez prezydenta
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
Co słychać pod wodą?
„Siły specjalne” dały mi siłę!
Medycyna „pancerna”
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Terytorialsi zobaczą więcej
Transformacja wymogiem XXI wieku
Zmiana warty w PKW Liban
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Polsko-ukraińskie porozumienie ws. ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej
Sejm pracuje nad ustawą o produkcji amunicji
Trzy medale żołnierzy w pucharach świata
Ostre słowa, mocne ciosy
Pożegnanie z Żaganiem
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
„Szczury Tobruku” atakują
Więcej pieniędzy za służbę podczas kryzysu
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO