W dniach 16–17 listopada 2022 roku w Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia przeprowadzono finałową część konkursu. Biorący udział w ostatnim jego etapie finaliści musieli wcześniej zwyciężyć w eliminacjach organizowanych w jednostkach wojskowych. Oficerowie WRiA wykazali się dużą wiedzą oraz umiejętnościami z zakresu określania nastaw.
Cel
Konkurs miał na celu:
1) doskonalić:
a) znajomość zasad strzelania i kierowania ogniem oraz programu ćwiczeń i strzelań WRiA1,
b) indywidualne umiejętności artyleryjskie przygotowania i wykonania zadań ogniowych w różnych warunkach i sytuacjach taktycznych;
2) sprawdzić:
a) poziom wiedzy o zasadach strzelania i kierowania ogniem,
b) umiejętności stosowania zasad strzelania i kierowania ogniem artylerii w praktycznym działaniu,
3) rozwijać współzawodnictwo wśród kadry WRiA w osiąganiu najlepszych wyników szkoleniowych.
Finał obejmował dwa etapy. Pierwszy teoretyczno-praktyczny – to trening indywidualnych umiejętności strzelania (TIUS) bez użycia amunicji bojowej oraz drugi praktyczny – to strzelanie amunicją bojową. Tytuł Mistrza Ognia Artyleryjskiego zdobył zawodnik, który uzyskał największą liczbę punktów za wykonanie zadań ogniowych w obu etapach konkursu.
Wymagania
W artykule zaprezentowano etap teoretyczno-praktyczny, którego celem było sprawdzenie umiejętności realizowania następujących zadań ogniowych:
– nr 5 „Rażenie celu nieruchomego ogniem pośrednim z wstrzeliwaniem”;
– nr 6 „Rażenie celu ogniem pośrednim bez wstrzeliwania”;
– nr 11 „Określenie sumarycznej odchyłki prędkości początkowej na podstawie tworzenia celu pomocniczego”.
W ramach TIUS bez strzelania amunicją bojową należało wykonać cztery zadania ogniowe:
– nr 11 i 6 pododdziałem armatohaubic Dana kalibru 152 mm,
– nr 6 pododdziałem wyrzutni artylerii rakietowej kalibru 122 mm,
– nr 5 pododdziałem moździerzy M-98.
Podobnie jak w poprzednich latach finaliści realizowali poszczególne zadania ogniowe jednocześnie. Przy tym każdy pododdział w składzie ośmiu dział (wyrzutni) lub sześciu moździerzy. W czasie treningu indywidualnych umiejętności strzelania (TIUS) nie można było używać kalkulatorów artyleryjskich, kalkulatorów programowalnych lub komputerów. Nastawy określano sposobem rachunkowym z wykorzystaniem przyrządu kierowania ogniem (PKO). W finale oceniano czas oraz dokładność wykonania zadania ogniowego przez porównanie nastaw oraz ustalenie liczby popełnionych błędów instrukcyjnych. Podstawą oceny było opracowane przez komisję zestawienie norm dla każdego warunku. Do błędów instrukcyj-nych zaliczono:
• ostrzał celu w nakładkę zamiast z ustopniowaniem i odwrotnie;
• ostrzał celu na jednej nastawie celownika zamiast na trzech i odwrotnie;
• ostrzał celu na jednej nastawie odchylenia zamiast na dwóch i odwrotnie;
• niekompletną komendę ogniową (brak ładunku, nieprawidłowy rodzaj zapalnika, brak w komendzie podania kierunku zasadniczego oraz snopa);
• przejście do ognia skutecznego niezgodnie z zasadami określonym w ISiKO2;
• wyznaczenie snopa z błędem przekraczającym 0-02, skoku – z błędem większym niż 25 m;
• błąd w określaniu zużycia pocisków do celu, jeżeli wyznaczone zużycie różni się więcej niż 25% od normy niezbędnej do rażenia celu (nakazanej w komendzie);
• błędy popełnione w trakcie wstrzeliwania, jeżeli błąd określania poprawki wynosi więcej niż 50 m w donośności i 0-05 w kierunku.
Przypisy:
1Program ćwiczeń i strzelań Wojsk Rakietowych i Artylerii DTU-7.1.1.7, DGRSZ, Warszawa 2018
2Instrukcja strzelania i kierowania ogniem pododdziałów artylerii naziemnej, cz. I, sygn. Art. 817/93, Warszawa 1993
Rozwiązywane zadania plik do pobrania.
mjr dr Adrian Golonka jest adiunktem w Zespole Wojsk Rakietowych i Artylerii Zakładu Wsparcia Bojowego Instytutu Dowodzenia Akademii Wojsk Lądowych.
kpt. mgr Andrzej Niedźwiecki jest wykładowcą w Zespole Wojsk Rakietowych i Artylerii Zakładu Wsparcia Bojowego Instytutu Dowodzenia Akademii Wojsk Lądowych.
autor zdjęć: plut. Aleksander Perz
komentarze