Armia wprowadziła nowe zasady dotyczące używania środków bojowych. Dzięki zmianom jest mniej formalności przy wydawaniu amunicji na ćwiczenia, a przestarzałe normy zostały ujednolicone z NATO-wskimi. Nowe przepisy przygotował Inspektorat Wsparcia. Zastąpiły one 12 dokumentów, z których większość pochodziła sprzed 40 lat.
„Instrukcja o gospodarce środkami bojowymi w Siłach Zbrojnych RP” obowiązuje od trzech miesięcy. Dotyczy ona bomb, rakiet, torped, nabojów, min, ładunków wybuchowych oraz środków obrony przeciwchemicznej.
– Do ubiegłego roku w siłach zbrojnych funkcjonowało 12 instrukcji i norm regulujących gospodarkę środkami bojowymi, z których najnowsze zostały wydane w 1988 roku. Reszta powstała w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych – mówi płk Jan Kacicki, który stoi na czele Szefostwa Środków Bojowych Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych.
Pułkownik podkreśla, że przepisów sprzed kilkudziesięciu lat (najstarsza z instrukcji pochodziła z 1961 roku) było wiele, ale to nie był jedyny problem. Przestarzałe przepisy były niezgodne z normami, których muszą przestrzegać firmy cywilne mające do czynienia z materiałami niebezpiecznymi i wybuchowymi. Co więcej, znacząco różniły się od przepisów obowiązujących w innych armiach państw Sojuszu Północnoatlantyckiego.
Różnice w przelicznikach
– W przypadku środków bojowych stosowaliśmy przelicznik trotylowy, a armie innych państw NATO przelicznik heksogenowy. Oznaczało to, na przykład, że nasza dokumentacja dotycząca przewozu środków bojowych była dla oficera z innej armii myląca, gdyż opisywała zupełnie inne wartości materiału wybuchowego – wyjaśnia płk Kacicki.
Pomyłki mogłyby być groźne w skutkach. Heksogen jest o około 30% mocniejszym środkiem wybuchowym niż trotyl (1 kg heksogenu to 1,25 kg trotylu). Użycie, na przykład, przez sapera innej armii zbyt małego, bo liczonego w heksogenie, ładunku do wysadzenia mostu skończyłoby się najpewniej jedynie uszkodzeniem, a nie zniszczeniem przeprawy.
Prace nad nowymi przepisami ruszyły w Inspektoracie Wsparcia Sił Zbrojnych ponad trzy lata temu. Członkowie zespołu, który opracowywał przepisy, podkreślają, że tylko uzgodnienia szczegółów trwały w armii prawie dwa lata.
Ostatecznie w październiku 2014 roku szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wydał decyzję nr 65/Log./P4 wprowadzającą „Instrukcję...” w życie.
Mniej formalności
Przepisy dotyczą głównie wojskowych logistyków, bo to oni w armii decydują, jak i gdzie można przechowywać, naprawiać i serwisować bomby, torpedy, ładunki wybuchowe i miny, rakiety oraz wszelkiego typu amunicję.
Są jednak w „Instrukcji...” zapisy, które wpłyną także na szkolenie wszystkich żołnierzy. – Wcześniej prawo zabraniało przechowywania na terenie jednostki, w magazynie użytku bieżącego, sporej części środków bojowych. Teraz, jeśli nie zostanie przekroczona dopuszczalna wartość heksogenu, można bezpiecznie trzymać „pod ręką” niezbędną do prowadzenia szkolenia amunicję różnego typu – mówi płk Kacicki.
Oznacza to, że dowódcom jednostek i garnizonów łatwiej będzie organizować szkolenie bojowe, ponieważ nowe przepisy ograniczają formalności związane z wydawaniem z magazynów środków bojowych na ćwiczenia.
Przepisy, które obowiązywały do tej pory w gospodarce środkami bojowymi w wojsku:
- „Przepisy o gospodarce mieniem służby uzbrojenia i elektroniki w bazach i składnicach” (1978);
- „Przechowywanie środków minersko-zaporowych” (1974);
- „Ocena jakości amunicji saperskiej” (1988);
- „Instrukcja o obsługiwaniach technicznych i naprawie amunicji i rakiet” (1986);
- „Przegląd techniczny amunicji przechowywanej w bazach, centralnych i okręgowych składnicach amunicji” (1972);
- „Przepisy o naprawie amunicji w bazach oraz centralnych i okręgowych składnicach amunicji” (1961);
- „Instrukcja o gospodarce sprzętem chemicznym. Zasady ogólne” cz. I (1969);
- „Przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy przy przechowywaniu i naprawie sprzętu uzbrojenia oraz przy przechowywaniu, składowaniu i naprawie amunicji w bazach, składnicach centralnych i okręgowych sprzętu uzbrojenia i amunicji” (1965);
- „Instrukcja o uzbrajaniu amunicji artyleryjskiej i moździerzowej” (1968);
- „Instrukcja o przedłużaniu okresów przechowywania i użytkowania przeciwpancernych pocisków kierowanych” (1971);
- „Przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy w czasie przechowywania, naprawy, konserwacji sprzętu, uzbrojenia i amunicji w oddziałach” ( 1973);
- „Przepisy o gospodarce mieniem służby uzbrojenia i elektroniki w wojsku” (1979).
autor zdjęć: Marian Kluczyński, chor. Rafał Mniedło
komentarze