Artylerzyści 10 Brygady Kawalerii Pancernej zakończyli dwutygodniowe szkolenie na żagańskim poligonie. Przy siarczystym mrozie strzelali z samobieżnych haubic 2S1 Goździk do celów oddalonych o 7 kilometrów. – To zadanie wykonywały dwie baterie. Obie zdały na piątkę – mówi kpt. Damian Ostapiak, pełniący obowiązki zastępcy dowódcy dywizjonu.
Ponad 150 żołnierzy Dywizjonu Artylerii Samobieżnej 10 Brygady Kawalerii Pancernej ze Świętoszowa przebywali na żagańskim poligonie od 26 lutego do 9 marca. W namiotowym obozowisku byli artylerzyści dwóch baterii ogniowych, baterii dowodzenia oraz baterii logistycznej. W polowym parku sprzętu technicznego zgromadzono ponad 40 różnych pojazdów w tym osiem haubic 2S1 Goździk kalibru 122 mm.
Oprócz zajęć związanych ze szkoleniem ogniowym żołnierze wykonywali zadania taktyczne. Została też zweryfikowana ich sprawność (artylerzyści m.in. rzucali granatem bojowym, a cały dywizjon wziął udział w 30-kilometrowym marszu z pełnym uzbrojeniem i w oporządzeniu).
Skomplikowany bojowy mechanizm
Dywizjon Artylerii Samobieżnej w strukturach brygady jest najważniejszym pododdziałem wsparcia. Na polu walki celną nawałą ogniową ma osłabić przeciwnika i ułatwić natarcie batalionu czołgów i batalionu zmechanizowanego. Dlatego tak ważne są treningi poligonowe artylerzystów. Wiele z ćwiczeń odbywa się jednak bez użycia amunicji bojowej. Wówczas żołnierze wykonują stanowiska ogniowe (między innymi przy użyciu trotylu), ćwiczą zajmowanie stanowisk czy wprowadzanie nastaw. W ten sposób sprawdza się nie tylko umiejętności załóg dział, lecz także pozostałych żołnierzy, bez których celne strzelanie nie byłoby możliwe. Weryfikacji podlegają więc łącznościowcy obsługujący systemy dowodzenia TOPAZ, a także topografowie przekazujący niezbędne dane co do położenia baterii w terenie oraz dane geograficzne potencjalnych celów. Aby nawała ogniowa wspierająca pododdziały brygady była skuteczna, swoje zadania muszą dobrze wypełnić żołnierze z plutonu wysuniętych obserwatorów, którzy daleko przed własnymi wojskami obserwują nieprzyjaciela i w razie konieczności korygują efekty nawały. Ważną rolę odgrywają także meteorolodzy. Ciśnienie atmosferyczne, temperatura, siła wiatru na różnych wysokościach mają bowiem duży wpływ na celności strzałów, szczególnie gdy wystrzelone pociski mają lecieć na odległość kilkunastu kilometrów. Precyzyjne informacje uzyskiwane są między innymi za pomocą polowej stacji meteorologicznej „Bar”.
Komenda ognia!
Gdy wszystkie procedury strzelań zostały wielokrotnie przetrenowane „na sucho”, załogi otrzymały amunicję bojową. – Strzelaliśmy z zakrytych stanowisk ogniowych do obserwowanych celów nieruchomych – mówi kpt. Ostapiak. Zastępca dowódcy dywizjonu wyjaśnił, że podczas takiego strzelania załogi dział nie widzą celów, bo te znajdują się w odległości około 7 km. Wówczas żołnierze obsługujący Goździki otrzymują z dowództwa dywizjonu wszystkie parametry potrzebne do prowadzenia celnego ognia. Do celów nieruchomych, którymi są np. obiekty militarne przeciwnika czy stanowiska dowodzenia, artylerzyści używali pocisków odłamkowo-burzących kalibru 122 milimetry.
Łącznie, podczas pobytu na poligonie artylerzyści ze Świętoszowa wystrzelili niemal 30 sztuk takich pocisków. Najwięcej w ostatnim dniu szkolenia, kiedy zostało przeprowadzone kierowanie ogniem baterii. Wówczas osiem Goździków prowadziło ogień jednocześnie.
Mroźny egzamin
Ćwiczenia odbywały się w czasie dużych mrozów – temperatury spadały nawet do ponad 20 stopni poniżej zera. – Dla nas wszystkich, zakwaterowanych w namiotach, była to dobra szkoła przetrwania – ocenia kpt. Ostapiak. W takich warunkach trudne zadania mieli logistycy. Musieli zadbać, aby w namiotach było ciepło, a żołnierze w wyznaczonym czasie otrzymywali gorące posiłki i napoje. – Skoro poradziliśmy sobie teraz, to wiem, że moi podwładni poradzą sobie znakomicie w każdej trudnej sytuacji – podsumował dowódca.
Por. Jacek Niemyjski, pełniący obowiązki dowódcy 1 baterii ogniowej nie ukrywa jednak, że mróz stwarzał pewne komplikacje. – Kilka razy rano mieliśmy problemy z uruchomieniem Goździków, bo akumulatory odmówiły posłuszeństwa – wspomina oficer. Wówczas do akcji wkroczyli mechanicy z plutonu remontowego i pojazdy szybko zostały uruchomione. Por. Niemyjski, który niedługo przejmie dowodzenie baterią, jest pełen uznania dla swoich podwładnych. – Mimo niesprzyjających warunków atmosferycznych z trzech strzelań bojowych otrzymaliśmy dwie piątki i czwórkę – podsumował oficer.
Dwutygodniowe szkolenie artylerzystów na poligonie zakończyło się 9 marca. Po powrocie do koszar żołnierze Dywizjonu Artylerii Samobieżnej mają dwa tygodnie na przygotowanie sprzętu i odtworzenie pełnej gotowości bojowej.
autor zdjęć: kpt. Katarzyna Sawicka
komentarze