moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Krok ku wielkiej zmianie

Mieczniki zasadniczo zwiększą zdolności naszej marynarki wojennej. Pozyskiwanie tak silnie uzbrojonych i dobrze wyposażonych okrętów jest jednym z elementów wypełnienia zapisów „Strategii bezpieczeństwa narodowego – mówi kmdr Grzegorz Mucha z Inspektoratu Marynarki Wojennej Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych. Dziś w Gdyni została położona stępka pod pierwszego Miecznika.

No to chyba byliśmy świadkami historycznej chwili...

Zdecydowanie. Położenie stępki pod ORP „Wicher”, czyli pierwszą z trzech fregat typu Miecznik, rozpoczyna zupełnie nowy etap w historii polskiej marynarki, a także przemysłu stoczniowego. Jeszcze nigdy nie budowaliśmy w Polsce okrętów tak dużych, nigdy też nie mieliśmy w służbie jednostek tak wszechstronnych i tak silnie uzbrojonych.

REKLAMA

Słowem, Mieczniki to właśnie te fregaty, które wymarzyli sobie marynarze?

Na pewno pozwolą one na realizację zadań wpisanych w program operacyjny marynarki wojennej i szerzej – w strategię bezpieczeństwa narodowego. Pomogą zadbać o interesy morskie państwa. Będą miały również istotny wkład w budowany przez Polskę wielowarstwowy system obrony przeciwlotniczej. Oczywiście, kiedy mówimy o Miecznikach, musimy również pamiętać o innych okrętach, które wzmacniają bądź niebawem wzmocnią naszą marynarkę. Chodzi o niszczyciele min typu Kormoran, okręty rozpoznania radioelektronicznego Delfin, czy okręty podwodne Orka, bo jesteśmy przekonani, że i ten projekt uda się w najbliższych latach doprowadzić do szczęśliwego końca. Fregaty nie działają przecież w próżni. Skuteczne siły morskie to organizm złożony z wielu uzupełniających się elementów.

Wróćmy jednak do Mieczników. Co według Pana będzie ich najmocniejszą stroną?

Na pewno ogromny potencjał rażenia nowoczesnych systemów uzbrojenia. Mieczniki będą mogły zwalczać zarówno cele powietrzne, nawodne, jak i podwodne. Każdy z nich zostanie wyposażony w artylerię średniego oraz małego kalibru umożliwiającą przeciwdziałanie zagrożeniom na wodzie i w powietrzu oraz skuteczną samoobronę. Obronę przeciwlotniczą zapewni system, który opiera się na pociskach rodziny CAMM. Załogi będą mieć do dyspozycji pociski manewrujące woda–woda i woda–powietrze. O szczegółach nie chciałbym jeszcze mówić, ale wiadomo, że zasięg rakiet nie będzie mniejszy niż 200 km. Na Miecznikach zostaną też zainstalowane wyrzutnie torped. Do tego dojdzie nowoczesny system kierowania ogniem, radary kilku typów, czy stacje hydrolokacyjne: podkilowa i holowana, które umożliwią poszukiwanie okrętów podwodnych. Na pokładzie każdej z fregat będzie stacjonował śmigłowiec. Niewykluczone, że także latające bezzałogowce. W razie potrzeby na Miecznikach bez problemu zaokrętujemy pododdziały wojsk specjalnych z własnym wyposażeniem, choćby łodziami RIB [Rigid Inflatable Boat – red.]. O wyposażeniu nowych okrętów można by mówić długo...

A w jakim stopniu będą one różniły się od ORP „Gen. T. Kościuszko” i ORP „Gen. K. Pułaski”, czyli od fregat Oliver Hazard Perry, które obecnie służą w polskiej marynarce?

Fregaty OHP zostały przystosowane do podobnych zadań. Podstawowe różnice tkwią w technologicznym zaawansowaniu poszczególnych systemów, ale oczywiście na tym rzecz się nie kończy. Na przykład na pokładzie Miecznika będzie można ulokować sztab, który pokieruje zespołem okrętów, choćby jednym ze stałych zespołów NATO. Podobne rozwiązania testowaliśmy na OHP. Doszliśmy jednak do wniosku, że jest tam zbyt mało miejsca, by załoga i sztab mogły swobodnie funkcjonować obok siebie. Generalnie więc Mieczniki stworzą naszej marynarce zupełnie nowe możliwości, otworzą przed nami nowe perspektywy.

Kiedy jednak kilka lat temu rozpoczęła się dyskusja o nowych fregatach, tu i ówdzie słychać było głosy, że tak duże okręty są marynarce niepotrzebne, bo jeśli w tym regionie świata wybuchnie wojna, to i tak rozegra się przede wszystkim na lądzie i w powietrzu.

To błędne założenie. Zacznijmy od tego, że sens istnienia marynarki wojennej nie sprowadza się tylko do prowadzenia walki podczas wojny. Ona ma w pewnym sensie tej wojnie zapobiegać. Obecność okrętów na morzu stanowi projekcję siły. Czynnik wpisujący się w natowską strategię „deterrence”, czyli odstraszania. Stały monitoring szlaków żeglugowych znacząco zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia incydentów, które mogłyby doprowadzić do eskalacji napięcia. Zapewnia niezakłócone dostawy surowców i towarów, stanowi osłonę dla infrastruktury krytycznej.

Ale jeśli wojna wybuchnie, fregata może stać się łatwym celem. Bałtyk jest przecież niewielki. Okręty, które się po nim przemieszczają, można ostrzelać rakietami z lądu.

Kolejny mit. Budujemy fregaty w technologii stealth. Będą trudno wykrywalne dla radarów. Poza tym i one mają się czym bronić. Duże nowoczesne okręty zamierza zresztą pozyskać nie tylko Polska. W podobnym kierunku zmierzają też inne państwa położone nad Bałtykiem. Finlandia buduje korwety Pohjanmaa, które pod względem wielkości i uzbrojenia są zbliżone raczej do fregat. O zakupie nowych okrętów o podobnych możliwościach ostatnio zaczęła myśleć także Szwecja.

A czy wprowadzenie do służby Mieczników wymusi jakieś głębsze zmiany w systemie szkolenia?

Na pewno czeka nas sporo pracy. Jesteśmy w zupełnie innej sytuacji niż na początku XX wieku, kiedy to przyjmowaliśmy do służby dwie fregaty OHP. Tamte okręty wcześniej służyły pod banderą USA, więc nasze załogi mogły korzystać z doświadczeń amerykańskich marynarzy. Teraz dostaniemy jednostki zupełnie nowe. Choć pierwszy z Mieczników wejdzie do służby w 2029 roku, zaczęliśmy już przygotowywać się do zmian. Trzon przyszłych załóg z pewnością będą stanowili marynarze z ORP „Gen. T. Kościuszko” i ORP „Gen. K. Pułaski”. Wielu z nich miało okazją zdobywać doświadczenie w natowskim zespole SNMG1, podczas międzynarodowych ćwiczeń czy szkoleń w prestiżowym brytyjskim ośrodku FOST. To ogromny kapitał wiedzy, na którym z pewnością skorzystają także inni. Pozyskanie Mieczników będzie się wiązało z koniecznością przyjęcia do służby dużej liczby nowych oficerów, podoficerów i marynarzy. Generalnie jednak sam proces szkolenia załóg nowych okrętów porównałbym raczej do ewolucji niż rewolucji.

Na razie jednak wypada odnotować, że ten rok zaczął się dla was wyjątkowo.

To prawda. Mamy dopiero styczeń, a za sobą już trzy uroczystości położenia stępki – najpierw pod niszczyciel min ORP „Rybitwa”, potem pod okręt rozpoznawczy ORP „Henryk Zygalski”, teraz pod fregatę ORP „Wicher”. Takiego ich nagromadzenia nie pamiętają najstarsi pozostający w służbie marynarze. Poczucie optymizmu więc rośnie. Trzymamy kurs i dotrzemy do celu.

Rozmawiał: Łukasz Zalesiński

autor zdjęć: PGZ

dodaj komentarz

komentarze


Polski producent chce zawalczyć o „Szpeja”
 
Podlasie jest bezpieczne
Polsko-czeska współpraca na rzecz bezpieczeństwa
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Karta dla rodzin wojskowych
„Bezpieczne Podlasie” na półmetku
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Żołnierze z Mazur ćwiczyli strzelanie z Homarów
Jacek Domański: Sport jest narkotykiem
Foka po egejsku
Polskie mauzolea i wojenne cmentarze – miejsca spoczynku bohaterów
Rumunia, czyli od ćwiczeń do ćwiczeń
Zapomogi dla wojskowych poszkodowanych w powodzi
Zmiana warty w PKW Liban
Capstrzyk rozpoczął świętowanie niepodległości
Polski wkład w F-16
Ile GROM-u jest w „Diable”?
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Byłe urzędniczki MON-u z zarzutami
Hokeiści WKS Grunwald mistrzami jesieni
Żeby nie poddać się PTSD
Ile OPW w 2025 roku?
Długa droga do Bredy
Kleszcze pod kontrolą
Jutrzenka swobody
Szef MON-u o podkomisji smoleńskiej
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Witos i spadochroniarze
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Zostań podchorążym wojskowej uczelni
Nowe pojazdy dla armii
NATO odpowiada na falę rosyjskich ataków
Namiastka selekcji
Ostrogi dla polskich żołnierzy
„Złote Kolce” dla sportowców-żołnierzy
Udane starty żołnierzy na lodzie oraz na azjatyckich basenach
Ukwiał po nowemu
Nominacje generalskie na 106. rocznicę odzyskania niepodległości
Jak dowodzić plutonem szturmowym? Nowy kurs w 6 BPD
The Power of Buzdygan Award
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Polska liderem pomocy Ukrainie
Kask weterana w słusznej sprawie
Odznaczenia dla amerykańskich żołnierzy
Kamień z Szańca. Historia zapomnianego karpatczyka
Święto marynarzy po nowemu
Do czterech razy sztuka, czyli poczwórny brąz biegaczy na orientację
Olympus in Paris
Ostre słowa, mocne ciosy
Breda w polskich rękach
Nasza Niepodległa – serwis na rocznicę odzyskania niepodległości
Czas „W”? Pora wytropić przeciwnika
Czworonożny żandarm w Paryżu
Szkolenie 1000 m pod ziemią
Świętujemy naszą niepodległość
Rosomaki na Litwie
Nowi generałowie w Wojsku Polskim
Każda żałoba jest inna
Kto dostanie karty powołania w 2025 roku?
Żołnierze, zdaliście egzamin celująco
Olimp w Paryżu
Strategiczne partnerstwo
Snipery dla polskich FA-50
Polskie „JAG” już działa
Niepokonany generał Stanisław Maczek

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO