Jest symbolem walk o wolność ojczyzny, przy którym wartę honorową pełnią żołnierze Pułku Reprezentacyjnego Wojska Polskiego. We wtorek uczczono 96. rocznicę ustanowienia Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie. Trumnę z ciałem bezimiennego polskiego obrońcy Lwowa złożono w grobowcu pod kolumnadą Pałacu Saskiego 2 listopada 1925 roku.
– To miejsce wyjątkowe, w którym w szczególny sposób pamiętamy o wszystkich, którzy oddali życie za wolną Polskę – mówił dziś Mariusz Błaszczak, minister obrony narodowej podczas uroczystości przed Grobem Nieznanego Żołnierza. Szef MON-u podkreślał, że protokół dyplomatyczny nakazuje przybywającym do Polski zagranicznym delegacjom złożenie hołdu przed Grobem Nieznanego Żołnierza. Tutaj przysięgę składają żołnierze WP i odbywają się najważniejsze uroczystości państwowe. – Dziś, w Dniu Zadusznym, wspominamy w tym miejscu wszystkich, którzy oddali życie za wolną Polskę – dodał minister. Mówił o żołnierzach spoczywających na wojennych cmentarzach rozsianych po całym świecie oraz o tych, których miejsca spoczynku nie znamy m.in. żołnierzach niezłomnych.
– 96 lat temu rozpoczęła się historia Grobu Nieznanego Żołnierza, symbolu bezimiennej ofiary narodu polskiego w drodze do samostanowienia – podkreślił w czasie apelu płk Tomasz Dominikowski, dowódca Garnizonu Warszawa. Podlegli mu żołnierze z Pułku Reprezentacyjnego WP pełnią wartę przy GNŻ.
Z kolei Jan Józef Kasprzyk, szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zaznaczył, że GNŻ to najświętsze miejsce dla Polaków. –Tutaj oddajemy hołd spoczywającemu pod płytą Grobu bezimiennemu obrońcy Lwowa oraz wszystkim, którzy walczyli o należne Polsce miejsce na mapie Europy – podkreślił minister Kasprzyk.
Rocznicę utworzenia Grobu uczczono uroczystą zmianą warty, oddaniem salwy honorowej i złożeniem kwiatów na płycie GNŻ. Odczytano także akt ustanowienia Grobu z 1925 roku.
Kwiaty złożono też przed tablicą, która znajduje się na ścianie budynku DGW i jest poświęcona pamięci Jadwigi Zarugiewiczowej. – To ona 29 października 1925 roku wybrała trumnę, w której znajdowały się szczątki nieznanego żołnierza, złożone potem w GNŻ – przypomniał minister Błaszczak. Szef UdSKiOR dodał, że Zarugiewiczowa, polska Ormianka ze Lwowa, stracił syna Konstantego w 1920 roku w bitwie pod Zadwórzem.
Symbol poległych bohaterów
24 stycznia 1925 roku Rada Ministrów zdecydowała o budowie Grobu Nieznanego Żołnierza w arkadach Pałacu Saskiego w Warszawie. Budynek był wówczas siedzibą Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Pobojowisko, z którego miały zostać ekshumowane szczątki żołnierza, wybrał losowo – spośród 15 pól bitewnych z lat 1918–1920 – ogniomistrz Józef Buczkowski, najmłodszy kawaler Orderu Virtuti Militari. Los padł na Cmentarz Orląt Lwowskich.
Z bezimiennych grobów wydobyto tam 29 października 1925 roku trzy trumny: sierżanta, kaprala oraz ochotnika w maciejówce. Jadwiga Zarugiewiczowa wskazała trumnę 14-letniego szeregowca w maciejówce. 2 listopada prochy obrońcy Lwowa złożono w grobowcu pod kolumnadą Pałacu Saskiego.
„Naród i rząd Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej (…) złożył w grobowcu (…) zwłoki żołnierza polskiego, który poległ za Ojczyznę, składając w ten sposób wspólny hołd tysiącom bohaterów, którzy w ciągu stutrzydziestoletniej walki o wolność legli na polu chwały za sprawę narodu”, głosił akt erekcyjny, który prezydent Stanisław Wojciechowski umieścił w grobie. Na mogile zapłonął wieczny znicz, a wartę objęli żołnierze.
Pod koniec 1944 roku niemieckie oddziały wycofujące się z Warszawy wysadziły w powietrze Pałac Saski, ale fragment arkad z grobowcem ocalał. Po wojnie odbudowano grób, odnawiając trzy środkowe arkady kolumnady i odsłonięto go ponownie 9 maja 1946 roku. W PRL-u władze dodały tablice upamiętniające walki stoczone podczas II wojny, natomiast usunięto przedwojenne płyty z nazwami pól bitew z lat 1914–1920.
Ich kopie zamontowano na filarach dopiero w 1990 roku. Odsłonięto też 14 nowych płyt upamiętniających 180 najważniejszych bitew w historii Polski. W Grobie złożono także ziemię z mogił katyńskich. W 2016 roku na filarach Grobu odsłonięto dwie tablice poświęcone pamięci żołnierzy wyklętych. Rok później na kolumnach zamontowano dwie kolejne tablice. Wyryto na nich nazwy 22 miejscowości na Wołyniu, Lubelszczyźnie i w Małopolsce Wschodniej, w których Polacy stoczyli walki z bojówkami Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej Armii.
autor zdjęć: Leszek Chemperek / CO MON
komentarze