W latach osiemdziesiątych dziewiętnastego wieku roku włoski oficer, kpt. Giuseppe Perrucchetti wpadł na pomysł, żeby wzmocnić obronę północnej granicy kraju oddziałami złożonymi z mieszkańców tamtejszych rejonów. Ludzie żyjący w Alpach, jak twierdził, będą najlepiej wiedzieć, jak w nich walczyć, a dodatkową motywacją stanie się dla nich świadomość, że bronią własnej ziemi.
„Dekretem królewskim nr 1056 z 15 października 1872 roku aktywowano pierwszych 15 kompanii, każda po 120 żołnierzy. W następnym roku sformowano jeszcze dziewięć kompanii. Tereny górskie północnych Włoch podzielono na siedem dystryktów wojskowych. Tak narodzili się alpini”, pisze w artykule poświęconym historii tych jednostek Tadeusz Wróbel.
W latach osiemdziesiątych XIX wieku ostatecznie wykrystalizowało się również charakterystyczne nakrycie głowy alpini – kapelusz alpejski ozdobiony piórem czarnego kruka. To dlatego żołnierze piechoty górskiej zyskali przydomek „Czarne Pióra”. Niebawem oficerowie zaczęli nosić wyróżniające białe orle pióro. Kapelusz alpini miał czarny kolor. Elementem umundurowania tych jednostek była ciemnoniebieska tunika z zielonymi mankietami oraz w tym samym kolorze płomieniami (fiamme verdi) na patkach kołnierza. Zieloną lamówkę miały też jasnoniebieskoszare spodnie. W 1906 roku alpini jako pierwsi w armii włoskiej otrzymali nowe umundurowanie w kolorze szarozielonym. Wówczas pojawił się używany do dziś model kapelusza wykonanego z szarego filcu.
Cały artykuł można przeczytać w numerze 11. „Polski Zbrojnej”.
autor zdjęć: arch. PZ
komentarze