Zgłębiali tajniki okrętowej siłowni, uczyli się określać położenie za pomocą sekstansu, a nawet poznali… mera Dublina. Kilkudziesięciu podchorążych Akademii Marynarki Wojennej oraz studenci wojskowi z Ukrainy, Rumunii i Bułgarii odbywali praktyki na pokładzie ORP „Wodnik”. Po 53 dniach spędzonych na morzu i w zagranicznych portach szkolny okręt wrócił dziś do Gdyni.
– Jesteśmy już tak blisko, a jednocześnie ciągle tak daleko. Z pokładu widać już światła Gdyni… Wszyscy są mocno stęsknieni za domem i dlatego wykorzystujemy każdą sposobność, by zadzwonić na ląd – mówił wczoraj pchor. Konrad Budzisz, student II roku Akademii Marynarki Wojennej. Wieczorem ORP „Wodnik” stanął na kotwicy nieopodal Gdyni. – To normalna praktyka. Musimy mieć czas, by przygotować się do powrotu. Okręt zawijający do portu musi wyglądać porządnie. To samo dotyczy załogi, praktykantów, wykładowców – dodał kmdr por. Dariusz Żołnieruk, kierownik praktyk. Dziś rano ORP „Wodnik” zawinął wreszcie do macierzystego portu. Poza nim spędził dokładnie 53 dni.
Rejs rozpoczął się 6 czerwca. Z Bałtyku okręt przeszedł na Morze Północne, a potem przez kanał La Manche na Atlantyk, gdzie dopłynął aż do Wysp Azorskich. Następnie skierował się na Morze Śródziemne, Adriatyk, z powrotem na ocean i do Irlandii. Później był już powrót do domu.
Podczas rejsu praktyki astronawigacyjne odbywali studenci, którzy mają za sobą II rok na Wydziale Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego. – Zwykle na południu Europy panują idealne warunki. Jest dużo słońca i bezchmurne niebo. Nie zawiedliśmy się i tym razem – wspomina kmdr por. Żołnieruk. Przyszli nawigatorzy mieli okazję na przykład określać położenie okrętu za pomocą sekstansu. W tym samym czasie ich rówieśnicy z Wydziału Mechaniczno-Elektronicznego poznawali tajniki okrętowej siłowni. – Przyglądaliśmy się pracy oficera wachtowego, próbowaliśmy prowadzić taką samą dokumentację jak on, braliśmy udział w tankowaniu, przeglądach. Zdarzało się nam wymieniać oleje w różnego rodzaju przyrządach – opowiada pchor. Budzisz i dodaje: – Musieliśmy poznać każdą pompę, każdy zbiornik, obejrzeć każdą najdrobniejszą nawet część, a jest ich naprawdę sporo na okręcie.
Przez kilkadziesiąt dni podchorążowie II roku pracowali na ocenę końcową. – Otrzymuje się ją jako średnią z trzech składowych – wyjaśnia kmdr por. Żołnieruk. – Pierwsza z nich to oceny zbierane u pięciu wykładowców. Druga stanowi efekt zaliczenia końcowego. Trzecia zaś to nota za zdyscyplinowanie, zainteresowanie tak zwanym obiektem praktyki oraz zachowanie się w trudnych warunkach meteorologicznych – wyjaśnia kierownik praktyk. Po chwili zastrzega, że podchorążowie cierpiący na chorobę morską nie otrzymują gorszych stopni. – Biologii nie oszukamy – dodaje kmdr por. Żołnieruk. – Ważne jednak, by nawet w niesprzyjających warunkach studenci wykonywali swoje zadania. Chodzi o wyrobienie swego rodzaju hartu – podkreśla.
Podczas zakończonego dziś rejsu nie było z tym wielkich problemów. – Na ogół morze mieliśmy spokojne. Wyjątkiem było dojście do Azorów, gdzie dość mocno wiało. Ciekawe było też przejście przez Cieśninę Gibraltarską – wspomina kierownik praktyk. – Wiatr osiągnął tam osiem stopni w skali Beauforta, stan morza dochodził do sześciu – siedmiu [stopnie w skali Douglasa – przyp. red.]. Na szczęście jednak wiało od rufy, więc okręt szedł jak po stole. Gdyby wiało odwrotnie, okręt zapewne niemal stałby w miejscu i mocno by nas wybujało – opowiada. Podchorążowie II roku z praktyk mogą być zadowoleni. – Średnia rocznika wyniosła 4,33. To dużo, zważywszy na fakt, że skala ocen kończy się u nas na piątce – podkreśla kmdr por. Żołnieruk.
Równocześnie na pokładzie ORP „Wodnik” swoje umiejętności ćwiczyli także inni podchorążowie. Ci z I roku zaliczali praktykę marynarską, która wiąże się między innymi z pracami bosmańskimi czy asystowaniem podczas wacht w siłowni i przy sterze. Wykładowcy zgodnie przyznają, że to rola raczej niewdzięczna. Uczy jednak funkcjonowania na okręcie i pomaga ostatecznie odpowiedzieć sobie na pytanie: nadaję się na marynarza, czy jednak nie? Na pokładzie okrętu ostatnie szlify przed oficerskimi nominacjami zdobywali także podchorążowie IV roku, a praktyki odbywali również studenci wojskowi z Ukrainy, Rumunii i Bułgarii.
Rejs to jednak nie tylko zajęcia na morzu. W ciągu 53 dni ORP „Wodnik” zawinął do czterech portów. Były to Ponta Delgada na Azorach, hiszpański Kadyks, Bar w Czarnogórze oraz stolica Irlandii – Dublin. Postoje służyły przede wszystkim do uzupełnienia zapasów wody, żywności i paliwa, a także do odpoczynku. – Mieliśmy okazję zobaczyć kawał świata, zejść na ląd, zwiedzić obce miasta. Pod względem widoków najbardziej podobała mi się Czarnogóra. Niezwykłe wrażenie robią też wulkaniczne Azory – opowiada pchor. Budzisz. – Generalnie jednak miasta, które odwiedziliśmy, nie były wielkimi metropoliami. Sprawiały raczej senne wrażenie, a życie w nich zaczynało się zwykle dopiero wówczas, gdy wracaliśmy już na pokład – dodaje. Niektóre wizyty miały charakter na poły oficjalny. W Barze z marynarzami spotkali się przedstawiciele czarnogórskiej Polonii, w Irlandii zaś Polacy złożyli wizytę u mera miasta i w kapitanacie portu.
Teraz podchorążowie uczestniczący w rejsie będą mieli chwilę wytchnienia. Dłuższą ci z II roku. – Zanim wrócimy do zajęć, czekają nas 22 dni urlopu – mówi pchor. Budzisz i dodaje: – Z rejsu wracamy z bagażem naprawdę ciekawych doświadczeń.
autor zdjęć: kpt. mar. Przemysław Płonecki
komentarze