Brałem udział w ćwiczeniach „Anakonda” na różnych stanowiskach. Na żadnym z nich nie narzekałem na brak emocji. Zmieniał się tylko rozmach ćwiczeń i postawione przede mną zadania – mówi gen. dyw. Marek Sokołowski, który podczas „Anakondy ’18” dowodzi 16 Dywizją Zmechanizowaną. Generał jest także kierownikiem wysuniętego stanowiska kierowania ćwiczeniami na poligonie w Drawsku Pomorskim.
Dzisiaj kończy się poligonowa część największych tegorocznych ćwiczeń Wojska Polskiego. Która to już Pańska „Anakonda”?
Gen. dyw. Marek Sokołowski: Uczestniczę w „Anakondzie” od samego początku, obecna edycja jest więc moją siódmą. Brałem udział w tych ćwiczeniach w różnym charakterze. Zaczynałem jako dowódca batalionu, później ćwiczyłem jako szef sztabu różnych jednostek, a obecnie jako dowódca dywizji.
Na jakim stanowisku udział w „Anakondzie” zapewniał najwięcej adrenaliny?
W żadnej roli nie narzekałem na brak emocji. Zmieniał się tylko rozmach ćwiczeń i postawione przede mną zadania. Teraz mam więcej pracy i obowiązków, na moich barkach spoczywa także większa odpowiedzialność. A to dlatego, że z ramienia kierownictwa ćwiczeń koordynuję działania na drawskim poligonie i oprócz tego prowadzę ćwiczenia taktyczne 16 Dywizji Zmechanizowanej pod kryptonimem „Tumak ’18”. Wspominając czasy, gdy służyłem w 6 Brygadzie Powietrznodesantowej i w 25 Brygadzie Kawalerii Powietrznej, tęsknię za tą „szturmanką” oraz śmigłowcami i trochę mi smutno, że to już minęło.
Co było największym wyzwaniem tegorocznej „Anakondy”?
Na poligonie drawskim największym wyzwaniem było skoordynowanie działań elementów jednostek polskich uczestniczących w ćwiczeniach oraz dwóch batalionów amerykańskich, które zostały przydzielone do ćwiczeń „Tumak” i podporządkowane dowódcy 9 Brygady Kawalerii Pancernej z Braniewa. Największą niewiadomą, która spędzała mi sen z powiek, była jednak pogoda. Mam na myśli przede wszystkim warunki realizacji zadań ogniowych. Najgorsza jest mgła, która nie pozwala nam strzelać.
Jak się układa współpraca z sojusznikami?
Bardzo dobrze. Współpracę ułatwia mi to, że z jednym z amerykańskich dowódców batalionu miałem przyjemność służyć w Afganistanie. Znamy się ze wspólnych działań na misji. Rozumiemy się doskonale, jak bowiem mówią Amerykanie, jesteśmy jak bracia wojny i bracia Afganistanu. Jeśli cokolwiek jest niedograne, dzwonimy do siebie i dokonujemy korekt planu, tak aby wszyscy zrealizowali założone cele.
W jakim stopniu udział pancerniaków z Braniewa w dwóch zmianach PKW na Łotwie pomógł im w realizacji zadań na „Anakondzie” oraz w ćwiczeniach „Tumak ’18”, które podsumowywało cykl szkolenia 9 Brygady Kawalerii Pancernej?
Zdobyte przez 9 BKPanc doświadczenia w środowisku międzynarodowym na Łotwie procentują teraz w realizacji zadań taktycznych i ogniowych. Widać to szczególnie przy zadaniach wykonywanych wspólnie z amerykańskim batalionem czołgów i transporterów opancerzonych. Łatwiej i szybciej dogrywają procedury, koordynują działania i wykonują manewry taktyczne oraz ogniowe. To jest plus uczestniczenia w misji na Łotwie, służby w międzynarodowych formacjach.
Na „Anakondzie” żołnierze prowadzili między innymi działania przeciwhybrydowe. Na ile, Pana zdaniem, zagrożenie hybrydowe jest realne na szczeblu dywizji i jak można je niwelować?
Działania hybrydowe to nie tylko zielone ludziki. To także wojna informacyjna. Musimy być na to przygotowani. Na „Anakondzie” ćwiczyliśmy incydent wywołany publikacją w mediach nieprawdziwych informacji. Dowódcy muszą sobie z tym radzić. Muszą wiedzieć, jak zareagować, by nie doprowadzić do eskalacji emocji, spadku morale i pogorszenia wizerunku wojska.
Na obecnych ćwiczeniach pojawiło się kilka typów nowego uzbrojenia. Pana pierwsze spostrzeżenia na jego temat?
Mamy nowy sprzęt w 16 Dywizji, przede wszystkim artyleryjski. Pod tym względem zrobiliśmy niewyobrażalny skok technologiczny. Będąc kilkanaście lat temu za granicą, widziałem, czym dysponuje armia Stanów Zjednoczonych, jak jest wykonywane strzelanie, jak jest kierowany ogień. Dzięki zakupom udało nam się nadrobić dzielący nas dystans. Nasi artylerzyści są w stanie działać szybko i sprawnie.
autor zdjęć: sierż. Patryk Cieliński / CC DORSZ
komentarze