Do tego zadania potrzebny był specjalistyczny sprzęt i świetnie wyszkoleni nurkowie. W poszukiwaniu ćwiczebnych min u wybrzeży Grecji brały udział okręty z Polski, Niemiec, Hiszpanii i Grecji, które wchodzą w skład Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej. Okrętem flagowym Zespołu jest ORP „Czernicki”. Teraz załogi szykują się do manewrów na Morzu Czarnym.
ORP „Kontradmirał Xawery Czernicki” na początku tygodnia opuścił port w Pireusie. Towarzyszyły mu dwa niszczyciele min: hiszpański ESPS „Duero” oraz niemiecki FGS „Rottweil”, który jest również wyspecjalizowaną jednostką wsparcia działań nurkowych. Wszystkie trzy jednostki wchodzą w skład drugiej grupy Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO (SNMCMG2). ORP „Czernicki” to okręt flagowy. Na jego pokładzie stacjonuje kierowany przez Polaków sztab. Pierwsze ćwiczenia rozpoczęły się jeszcze w dniu wyjścia. – Nasz zespół realizował zadania przeciwminowe wspólnie z greckim niszczycielem min HS „Kallisto” – mówi kpt. mar. Piotr Lis, oficer broni podwodnej SNMCMG2.
Okręty weszły na poligon, gdzie poszukiwały rozstawionych przez Greków ćwiczebnych min. Niszczyciele min przeczesywały wskazane akweny za pomocą sonarów i podwodnych pojazdów. Do morza schodzili nurkowie. Ich działania koordynowali specjaliści z pokładu ORP „Czernicki”: rozdzielali obszary do przeszukania, przyjmowali meldunki. – Zadanie stanowiło element ćwiczeń „Passex” – tłumaczy kpt. mar. Lis.
W tym samym czasie „Czernicki” współpracował też z niemiecką fregatą rakietową FGS „Sachsen”. – To jednostka flagowa SNMG2, czyli drugiego z natowskich zespołów operujących na południu Europy. W jego skład wchodzą duże okręty: fregaty i niszczyciele – wyjaśnia kmdr ppor. Piotr Adamczak, rzecznik SNMCMG2. – Z FGS „Sachsen” ćwiczyliśmy manewrowanie, utrzymywanie łączności, a także procedury przygotowujące do holowania w razie awarii na morzu – wymienia oficer. Współpraca zakończyła się we wtorek rano.
Teraz okręty SNMCMG2 są w drodze na Morze Czarne. Wkrótce kierowany przez Polaków zespół powiększy się o kolejne jednostki. Dołączą do niego wyspecjalizowane w poszukiwaniu i zwalczaniu min okręty z: Turcji TCG „Alanya” oraz Rumunii ROS „Slt. Alexandru Axente”. I w takim składzie SNMCMG2 powinien się zameldować pod koniec tygodnia w rumuńskim porcie Konstanca. – Tam będziemy się przygotowywali do jednego z najważniejszych przedsięwzięć naszej misji, do ćwiczeń „Poseidon” – zapowiada kmdr ppor. Adamczak. To największe na Morzu Czarnym manewry z udziałem NATO. Po raz pierwszy zostały zorganizowane dwa lata temu, przede wszystkim z myślą o wsparciu sił morskich Rumunii i Bułgarii.
Morze Czarne jest dziś jednym z najbardziej newralgicznych akwenów na świecie. Przez lata swoją obecność silnie akcentowała na nim marynarka rosyjska, która ma dużą bazę w Sewastopolu. Po wstąpieniu Bułgarii i Rumunii do NATO, a zwłaszcza po aneksji Krymu w 2014 roku aktywność Rosji wzrosła w tym rejonie. W odpowiedzi Sojusz zorganizował tam serię ćwiczeń, także z polskim udziałem (latem fregata ORP „Generał Tadeusz Kościuszko” uczestniczyła w dwóch). Delikatną sytuację dodatkowo komplikują międzynarodowe zapisy z lat 30. ubiegłego wieku i konwencji z Montreux. – Zgodnie z nimi państwa, które nie leżą nad Morzem Czarnym, mogą tam wysyłać swoje okręty tylko na 21 dni. Przed upływem tego czasu jednostki muszą opuścić akwen – zaznacza kmdr ppor. Adamczak.
ORP „Kontradmirał Xawery Czernicki” okrętem flagowym SNMCMG2 został w połowie stycznia. Do tej pory polska jednostka zawijała do portów we Włoszech oraz Czarnogórze. Załoga zdobyła sporo nowych doświadczeń. Po opuszczeniu portu w Barze miała okazję współdziałać z czarnogórskim okrętem patrolowym P34. Niewielkie śródziemnomorskie państwo dopiero stanie się członkiem NATO, dlatego dotychczasowe wzajemne kontakty nie były zbyt częste. Z kolei kilka dni temu okręty Zespołu przeszły przez Kanał Koryncki. Łączy on Morze Egejskie z Morzem Jońskim. Jego długość sięga 6,5 km. Charakteryzuje się tym, że jest bardzo wąski, a jego ściany są bardzo wysokie. Plany przekopu sięgają VI wieku przed naszą erą, jednak przedsięwzięcie to udało się zrealizować dopiero inżynierom w latach 90. XIX wieku. – Z Kanału Korynckiego, jak dotąd, korzystało niewiele polskich okrętów. To przejście jest bardzo specyficzne, ciasne. Jednostki nie mają możliwości, by się w nim minąć. Dzięki niemu podczas przejścia z Baru do Pireusu zaoszczędziliśmy około 300 mil morskich – wspomina por. mar. Mariusz Kujawa, nawigator SNMCMG2.
Sojusz Północnoatlantycki ma cztery stałe zespoły okrętów. Głównym zadaniem SNMCMG2 jest dbanie o bezpieczeństwo żeglugi na Morzu Śródziemnym, Egejskim i Czarnym, a także demonstracja bandery Sojuszu i bander narodowych w tych rejonach. Misja polskiego sztabu i okrętu potrwa w sumie nieco ponad pół roku.
autor zdjęć: kmdr ppor. Piotr Adamczak, kpt. mar. Piotr Lis, ks. por. Piotr Listopad
komentarze