Zakładają pola minowe, wysadzają konstrukcje z betonu i drewna, likwidują skażenia chemiczne – to część zadań, które wykonują szkolący się w Strzepczu żołnierze 43 Batalionu Saperów. Nastał czas intensywnych ćwiczeń dla specjalistów od inżynierii z wielu jednostek. W Żaganiu rozpoczął je 1 Pułk Saperów z Brzegu, a zakończyli m.in. saperzy z Inowrocławia.
– O tej porze roku zwykle panuje tutaj prawdziwa zima. Teraz śniegu nie ma, a temperatura oscyluje w granicach zera. Ale i tak żołnierze łatwo nie mają, zwłaszcza że mieszkamy w namiotach – przyznaje kmdr por. Mariusz Kuchta, dowódca 43 Batalionu Saperów wchodzącego w skład 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. Zaraz jednak dodaje, że w szkoleniu chodzi właśnie o to, by specjaliści od inżynierii sprawdzili się w trudnych warunkach.
Z Gdyni do Strzepcza
Do Ośrodka Szkolenia Poligonowego w Strzepczu na Pomorzu zjechało ich 60. Towarzyszy im 16 żołnierzy Narodowych Sił Rezerwowych. Szkolą się oni w pododdziałach, do których zostali wcześniej przyporządkowani. Jedni uczą się rzemiosła od saperów, drudzy od chemików. A pracy, jak zaznacza kmdr por. Kuchta, jest mnóstwo. – Saperzy ćwiczą między innymi zakładanie przeciwpancernych pól minowych i wysadzanie konstrukcji z drewna i betonu – tłumaczy dowódca batalionu. Zadania w terenie realizują też żołnierze wchodzący w skład samodzielnego inżynieryjnego patrolu rozpoznawczego. Do ich obowiązków należy rozpoznanie terenu przed przejściem albo rozlokowaniem wojsk. – Sprawdzają na przykład mosty czy przepusty – wyjaśnia kmdr por. Kuchta.
Umiejętności doskonalą w Strzepczu kierowcy transporterów pływających i specjaliści z kompanii chemicznej. – Dla naszych chemików to ważny sprawdzian przed rozpoczynającymi się w czerwcu ćwiczeniami „Anakonda” – zapowiada kmdr por. Kuchta. Wówczas to w jednym z portów utworzą oni OPLS, czyli okrętowy punkt likwidacji skażeń. Składa się on przede wszystkim z namiotu wyposażonego w specjalistyczną aparaturę, która umożliwia neutralizację niebezpiecznych substancji. Po ataku chemicznym zwykle osadzają się one na ciałach, mundurach i wyposażeniu marynarzy. Chemicy z OPLS odkażają także zacumowany przy nabrzeżu okręt. – Punkt likwidacji skażeń rozłożony w polu wygląda podobnie, tyle że zamiast jednostki pływającej specjaliści z kompanii chemicznej odkażają na przykład czołgi i transportery opancerzone – wyjaśnia kmdr por. Kuchta. – To zadanie trochę łatwiejsze. Po pierwsze powierzchnia takiego pojazdu jest mniejsza niż okrętu, po drugie można go obejść – tłumaczy. Procedura odkażania samych załóg jest taka sama. Szkolenie w Strzepczu potrwa do 11 marca. Kolejne zgrupowanie tego typu odbędzie się we wrześniu na poligonie w okolicach Ustki.
43 Batalion Saperów na co dzień stacjonuje w Rozewiu na Półwyspie Helskim. Jednostka zabezpiecza działania 3 Flotylli Okrętów, między innymi poprzez budowę zapór inżynieryjnych wokół strategicznych obiektów, wykrywanie i likwidację niewybuchów, utrzymywanie infrastruktury portu i organizację punktów poboru wody.
Na poligonie w Żaganiu
Tymczasem marzec to gorący czas nie tylko dla saperów marynarki wojennej. W poniedziałek ćwiczenia na poligonie w Żaganiu rozpoczęło 461 żołnierzy 1 Pułku Saperów oraz Narodowych Sił Rezerwowych. – Trenujemy między innymi używanie ładunków wydłużonych – informuje kpt. Jacek Obierzyński, rzecznik pułku. Przypominają one długie, elastyczne węże wypełnione materiałem wybuchowym. Żołnierze wystrzeliwują je z wyrzutni, która spoczywa na przyczepie (można ją również zamontować na czołgu, transporterze opancerzonym i okręcie). Ładunki napędzane są silnikiem rakietowym. Kiedy upadają na pole minowe, eksplodują i w ten sposób torują w nim przejście.
Saperzy z Brzegu ćwiczą też zakładanie pól minowych różnymi sposobami. – Można to robić ręcznie. Wówczas mamy szansę ułożyć miny w niewielkiej odległości od siebie i odpowiednio je zamaskować. Inną metodą jest minowanie manewrowe – wylicza kpt. Obierzyński. W tym przypadku miny są wypuszczane ze specjalnego ustawiacza holowanego za ciężarówką. W każdym mieści się ich 800. – Taka liczba pozwala na zaminowanie odcinka o długości 300 metrów. Czasem żołnierze sięgają też po minowanie narzutowe. Miny wyrzucane są wówczas z przytwierdzonego po pocisku dozownika albo zrzucane ze śmigłowca. Potem po prostu spoczywają na powierzchni terenu – dodaje kapitan. I tłumaczy: – Dobór techniki w dużej mierze zależy od czasu, którym dysponują żołnierze. Kiedy jest go więcej, a wojsko przygotowuje się do obrony, miny można rozłożyć ręcznie. Kiedy żołnierze są w natarciu, sięgają po metody szybsze, choć mniej dokładne.
Z kolei na początku marca szkolili się saperzy z 2 Pułku Inżynieryjnego w Inowrocławiu oraz 11 Dywizji Kawalerii Pancernej w Żaganiu. Wzięli oni udział w zawodach użyteczno-bojowych. Najlepsi będą reprezentować swoje jednostki w zawodach centralnych, które zostaną zorganizowane w Kazuniu. – Takie przedsięwzięcia organizowane są każdego roku. Fakt, że żołnierze muszą ze sobą rywalizować stanowi dla nich dodatkową motywację. Zawody to także doskonała okazja do wymiany doświadczeń, najpierw w obrębie drużyn, a potem pomiędzy żołnierzami poszczególnych jednostek – przyznaje kpt. Sylwester Ludwiczak z inowrocławskiego pułku.
autor zdjęć: Tomasz Gos, chor. Rafał Mniedło
komentarze