Płk Ryszard Kukliński ma zostać pośmiertnie awansowany na generała. Minister obrony narodowej Antoni Macierewicz podpisał dziś wniosek do prezydenta Andrzeja Dudy, o nadanie tak wysokiego stopnia oficerowi Ludowego Wojska Polskiego, który w czasach PRL zdecydował się na współpracę z amerykańskim wywiadem na rzecz NATO.
Fot. GJ/Forum
– Awanse pośmiertne zdarzają się dosyć często. Mam dobrą opinię o działalności pułkownika Kuklińskiego, aczkolwiek trudno mi powiedzieć, dlaczego jest awansowany właśnie teraz – mówi portalowi polska-zbrojna.pl profesor Andrzej Paczkowski, historyk. Jak sądzi, może to być związane z odcinaniem się resortu obrony od generałów PRL, którzy uważali Kuklińskiego za zdrajcę. – Ale są to tylko moje spekulacje – zaznacza.
Działania płk. Kuklińskiego nadal bowiem budzą emocje i są różnie oceniane. Prof. Zbigniew Brzeziński, doradca do spraw bezpieczeństwa prezydenta USA Jimmy’ego Cartera, nazwał pułkownika „pierwszym polskim oficerem w NATO”. Wielu naukowców uważa Kuklińskiego za bohatera, który uratował Polskę. Tak uzasadniał swój wniosek minister Macierewicz. – To się należy pamięci pułkownika, należy się też polskiej armii, która musi mieć wzory jasne i odróżniać co jest dobre, a co złe. Żołnierze muszą wiedzieć, kiedy mają do czynienia ze zdradą, a kiedy z bohaterstwem – powiedział portalowi niezalezna.pl.
Decyzję o awansie płk. Kuklińskiego na stopień generała popiera dr hab. Sławomir Cenckiewicz, dyrektor Centralnego Archiwum Wojskowego. – To wielki Polak, który zdał sobie sprawę, że PRL służyła interesom sowieckim, zaś Ludowe Wojsko Polskie było jedynie „mięsem armatnim” w planach wojennych Moskwy szykującej się do agresji na Zachód – mówi historyk. – Pułkownikowi należy się nasz wielki szacunek i cześć. Wspaniale, że stały się one udziałem najwyższych władz państwowych RP – dodaje szef wojskowego archiwum. Zaznacza przy tym, że „nie uznaje PRL za państwo polskie, a LWP za Wojsko Polskie”, zatem w konsekwencji „nie uważa awansu generalskiego Kuklińskiego za następstwo i kontynuację jego oficerskich mianowań z czasów Polski Ludowej”.
Natomiast dla Marcina Ogdowskiego, korespondenta wojennego i publicysty portalu Interia.pl, postawa płk. Kuklińskiego jest kontrowersyjna. Dlatego jest przeciwnikiem przyznania zmarłemu oficerowi insygni generalskich . – To cios w żołnierski etos, którego istotnym elementem jest tabu zdrady – ocenia Ogdowski, według którego w armii nie ma miejsca na relatywizację postaw w myśl zasady: „żołnierz nie powinien zdradzać, ale…”. Nawet jeśli owa pryncypialność cywilom wydaje się przesadna. Zdaniem publicysty podobnie uważa wielu wojskowych i oni awans pułkownika odbiorą jako policzek. – Wielu z nich rozmowy na temat pułkownika kończyło stwierdzeniem: „Jeśli czuł, że służy w niewłaściwej sprawie, mógł odejść, albo honorowo strzelić sobie w łeb” – twierdzi publicysta.
Sam pułkownik Kukliński tłumaczył, że do skontaktowania się z CIA skłoniła go analiza sowieckich planów ataku na Zachód. Według nich ZSRR planował błyskawiczne uderzenie i zaskoczenie przeciwnika siłą ponad dwumilionowej armii. Operacja miała zakończyć się atakiem nuklearnym USA na przedpola państw Układu Warszawskiego, czyli na Polskę.
Ryszard Kukliński był oficerem II Oddziału Sztabu Generalnego, odpowiedzialnym za bezpieczeństwo na terytorium Polski. Pozyskane podczas służby informacje przekazywał Amerykanom, posługując się pseudonimem Jack Strong. Przez 10 lat CIA otrzymało od niego blisko 40 tysięcy stron wojskowych dokumentów, między innymi dotyczących wprowadzenia stanu wojennego w Polsce, planów ataku ZSRR na państwa Europy Zachodniej oraz użycia broni nuklearnej.
W 1981 roku Kukliński razem z rodziną, pod groźbą dekonspiracji, uciekł do USA. W 1984 roku został zaocznie skazany na karę śmierci za zdradę państwa. Wyrok uchylono po upadku PRL, w 1995 roku, po czym skierowano sprawę ponownie do prokuratury wojskowej, która ostatecznie w 1997 r. umorzyła śledztwo argumentując, że pułkownik działał w stanie wyższej konieczności.
Wcześniej, na początku lat 90., Kukliński stracił dwóch synów: jeden poniósł śmierć w niejasnych okolicznościach, drugi zaginął podczas morskiego rejsu. – Za to, co zrobiłem, zapłaciłem najwyższą cenę, jaką może zapłacić człowiek – mówił o tej stracie Kukliński.
Pułkownik zmarł na zawał 11 lutego 2004 roku. Pochowano go w Alei Zasłużonych na wojskowych Powązkach.
Został odznaczony m.in. Medalem Polonia Mater Nostra Est i Krzyżem Armii Krajowej. Napisano o nim wiele książek, nakręcono dokumenty i film fabularny „Jack Strong”.
autor zdjęć: Forum, Wikipedia
komentarze