Najpierw obowiązkowy trening w komorze dekompresyjnej, gdzie symulowano „zejście” na głębokość nawet 20 m, potem przygotowanie oporządzenia… i skok do jeziora Rakowe. Nurkowie z wojsk lądowych przez dwa tygodnie szkolili się w nawigacji i podwodnym rozpoznaniu, ćwiczyli także rozcinanie zatopionego pojazdu w trakcie symulowanej akcji ratowniczej.
Szkolenie nurków zorganizował 5 Kresowy Batalion Saperów podlegający pod 17 Wielkopolską Brygadę Zmechanizowaną, ale w zgrupowaniu wzięli udział także żołnierze z jednostek, które nie podlegają 17 WBZ. W sumie na terenie Ośrodka Szkolenia Poligonowego Wojsk Lądowych w Wędrzynie szkoliło się około 40 wojskowych z 5 Batalionu Saperów z Krosna Odrzańskiego, 5 Pułku Inżynieryjnego ze Szczecina, 2 Batalionu Saperów ze Stargardu, 4 Batalionu Inżynieryjnego z Głogowa oraz 1 Pułku Saperów z Brzegu. Szkolenie było przeznaczone wyłącznie dla żołnierzy posiadających ukończony kurs młodszego nurka.
– Szkolenia nurków prowadzimy cyklicznie, latem i zimą. Żołnierze tej specjalności muszą być przygotowani do działania w każdych warunkach atmosferycznych, bo to właśnie wojska inżynieryjne zabezpieczają działania innych rodzajów wojsk. Np. nurkowie zawsze przygotowują i zabezpieczają miejsca, w których przez wodę przeprawiają się zmotoryzowani na Rosomakach czy wozy zabezpieczenia technicznego – mówi por. Anna Dominiak, oficer prasowy 17 WBZ.
Ostatnie dwa tygodnie były dla nurków bardzo intensywne. Każdego dnia żołnierze spędzali kilka godzin pod powierzchnią wody i wykonywali różnego rodzaju zadania na głębokości 4–5 m. Ale do zanurzenia w jeziorze Rakowe musieli się odpowiednio przygotować. – Każdy dzień szkoleniowy zaczynaliśmy obowiązkowo od treningu w komorze dekompresyjnej, tzw. sercówce – mówi mł. chor. Bernard Hajducki z 5 Batalionu Saperów, kierownik zgrupowania poligonowego. Podoficer jest doświadczonym nurkiem, pod wodą spędził blisko 2000 godzin. Wyjaśnia, że „sercówka” to Ratowniczo-Leczniczy Kontenerowy Zestaw Hiperbaryczny (RLKZH), który jednorazowo może pomieścić nawet kilkanaście osób. Wojskowi nurkowie spędzają w komorze jednorazowo około 20 minut. – W bezpiecznych i kontrolowanych warunkach możemy sprawdzić, jak przy zmiennym ciśnieniu będzie się zachowywać nasz organizm. Możemy także ocenić, czy nie mamy jakiś ukrytych dolegliwości, które wykluczą nas tego dnia z treningu. To może być np. ból zatok czy chory ząb – tłumaczy szer. Hubert Krasuski.
W szkoleniu w Wędrzynie uczestniczyli doświadczeni i początkujący nurkowie, którzy niedawno zdobyli uprawnienia. – Utrwalaliśmy zasady bezpieczeństwa obowiązujące podczas prac pod wodą, przypominaliśmy także, jak należy dbać o oporządzenie zimą, by nie doszło np. do zamarznięcia automatu oddechowego – mówi mł. chor. Hajducki. Nurkując żołnierze korzystali z zestawów autonomicznych (tworzą go: butla, aparat oddechowy roboczy i awaryjny oraz kamizelka wypornościowa), a także z tzw. lekkich zestawów przewodowych DP-1. Nurek zakłada wtedy maskę pełną, za pomocą której może rozmawiać z będącym na powierzchni kierownikiem nurkowania. Powietrze podawane jest nurkowi za pomocą przewodu (ale ma on także dwie butle awaryjne).
Przez dwa tygodnie żołnierze doskonalili techniki podwodnego rozpoznania i nawigacji. – O tym, jak ważne jest drobiazgowe sprawdzenie dna w zbiorniku wodnym przekonałem się kilka lat temu podczas ćwiczeń Dragon. Rozpoznawaliśmy akwen, przez który później miały się przeprawić Rosomaki – opowiada szer. Krasuski. – Niedaleko zjazdu do wody zobaczyłem zatopioną tarczę nawodną. Baniak, do którego była przytwierdzona był częściowo przysypany mułem, w efekcie czego w wodzie sterczał spory kawał blachy. Gdybyśmy go nie zobaczyli i nie usunęli, to wjeżdżający do wody transporter straciłby co najmniej dwie opony – dodaje nurek.
Ale podwodny zwiad to nie wszystko. Żołnierze ćwiczyli także m.in. odszukiwanie zatopionego sprzętu. Działali zespołowo – nierzadko w parach mieszanych (nurkowie z różnych jednostek), by doskonalić techniki porozumiewania się (sygnały niewerbalne) i zasady współpracy w warunkach ograniczonej widoczności. Do ćwiczeń w jeziorze Rakowe żołnierze wykorzystywali zatopiony na dnie wrak samochodu i czołgu, a także podwodną platformę z torem przeszkód.
– Dużo uwagi poświęciliśmy na podwodne prace z wykorzystaniem sprzętu hydraulicznego – relacjonuje mł. chor. Hajducki. Nurkowie musieli rozcinać stalowe i drewniane konstrukcje, by zgodnie ze scenariuszem treningu jak najszybciej wydobyć na powierzchnię uwięzioną w pojeździe załogę. – Nie prowadziliśmy typowej akcji ratowniczej, ale skupiliśmy się na treningu z wykorzystaniem nożyc hydraulicznych Holmatro. Lewą ręką trzyma się rękojeść, a prawą kręcąc niczym manetką w motocyklu otwieramy i zamykamy nożyce. Sprawne manipulowanie narzędziem nie jest trudne, ale na pewno wymaga wprawy – podkreśla szer. Krasuski.
Kolejne zgrupowanie nurków organizowane przez 17 WBZ na poligonie w Wędrzynie odbędzie się w połowie 2022 roku.
autor zdjęć: st. szer. Patryk Szymaniec
komentarze