„Ja sam mam rodzinę w Warszawie i nie rozpaczam z tego powodu. Warszawa dzisiaj to nasz wielki kapitał polityczny, który powinniśmy i musimy odpowiednio zrealizować”
Wicepremier Jan Kwapiński na spotkaniu z żołnierzami w Edynburgu
Drugi dzień zawieszenia broni. Przez linie niemieckie Śródmieście opuszcza ok. 16 tys. cywilów. 80 proc. Mieszkańców dzielnicy decyduje się zostać na terenach kontrolowanych przez AK.
Przez cały dzień trwają rozmowy kapitulacyjne w Ożarowie. Ok 21 ustają walki w Warszawie, Powstanie dobiegło końca. Już po północy podpisany zostaje honorowy akt kapitulacji. W imieniu AK podpisy składają płk dypl. Kazimierz Iranek-Osmecki „Heller” i ppłk dypl. Zygmunt Dobrowolski „Zyndram”. Ze strony niemieckiej von dem Bach-Zelewski. Żołnierze Armii Krajowej zostali uznani przez Niemców za jeńców wojennych, przyznanie zostały im prawa kombatanckie, ludność cywilna miała być natomiast chroniona i traktowana zgodnie z konwencjami wojennymi.
Powołano komisję łącznikową, jej organem wykonawczym jest tzw. batalion osłonowy złożony z ok. 400 żołnierzy AK. Jej zadaniem jest zapewnienie sprawnej ewakuacji ludności cywilnej i rannych oraz organizacja składania broni przez powstańców. Żołnierze batalionu pełnią swoją funkcję do 9, a komisja aż do 16 października. Potem zostają wysłani do obozów jenieckich.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org