„Jest to ponura i bezlitosna walka, która przekracza wyobraźnię nawet najbardziej twardych szturmowców niemieckich. Żołnierze ruchu podziemnego są zaślepieni fanatyzmem i walczą jak szaleni. Gdyby saperzy niemieccy nie wprowadzili w ruch absolutnie wszelkiej broni, którą mają w swym arsenale – walka byłaby beznadziejna”
Opis walk w Warszawie nadany przez Radio Berlin
Od rana trwa ciągły szturm na Żoliborz. Do powstańców dociera drogą radiową informacja od dowództwa 1 Armii WP o przygotowaniach do przeprawy oddziałów żoliborskich przez Wisłę. Podjęta zostaje decyzja o próbie przebicia się na brzeg i ewakuacji powstańców na Pragę. Ze względu na złe warunki atmosferyczne, w planowanym terminie nie dochodzi do przeprawy.
Płk Karol Ziemski „Wachnowski” i por. Jerzy Kamiński „Ścibor” prowadzą negocjacje w sprawie kapitulacji Żoliborza. Ok. 18 zapada decyzja o zakończeniu obrony dzielnicy. Oddziały AK składają broń i idą do niewoli.
W Ożarowie zapada decyzja o zawieszeniu broni – 1 i 2 października, od świtu do zmierzchu. W tym czasie, przez pięć wyznaczonych punktów: u zachodnich wylotów ulic Grzybowskiej, Pańskiej, Piusa i Śniadeckich przy Politechnice oraz w Al. Jerozolimskich, ludność cywilna będzie mogła opuścić teren walk.
Naczelnym wodzem Polskich Sił Zbrojnych zostaje mianowany gen. Komorowski „Bór”. Zastąpił na tym stanowisku gen. Sosnkowskiego.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org