„Walka ta jest najcięższą spośród tych, jakie prowadziliśmy od początku wojny. Można ją porównać z walką uliczną o Stalingrad. Wybrniemy z tego. A potem Warszawa – stolica, głowa, inteligencja tego byłego 16, 17-milionowego narodu Polaków będzie zniszczona, tego narodu, który od 700 lat blokuje nam Wschód. A wówczas historyczny problem polski nie będzie już ważnym problemem dla naszych dzieci. Wydałem rozkaz całkowitego zniszczenia Warszawy”
Przemówienie Heinricha Himmlera
1 Armia Wojska Polskiego, po nieudanych próbach zdobycia stałego przyczółka na lewym brzegu Wisły, przechodzi do „czynnej obrony”.
O poranku rusza niemieckie uderzenie na Mokotów. Powstańcze pozycje w większości odpierają atak, ale kosztem dużych strat. Nieprzyjacielowi udaje się opanować Królikarnię i dotrzeć do ul. Ksawerów. Nocny kontratak na Królikarnię zostaje odparty przez oddziały niemieckie.
Kontrwywiad AK donosi, że decyzja o ujawnieniu się dowództwa AK i Powstania pozytywnie wpłynęła na morale ludności cywilnej. Nastroje jednak są katastrofalne – powszechny jest brak żywności, nieustanne zagrożenie bombardowaniem, szalejące pożary i brak wiary w możliwość zwycięstwa.
Z danych Komendy Głównej AK: w Śródmieściu, na Mokotowie i Żoliborzu walczy ok. 32 tys. powstańców (ok. 18 tys. żołnierzy w oddziałach liniowych).
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org