„Powstanie w Warszawie nie zostało jeszcze stłumione. [...] Warszawa jest już w większej części zniszczona, a dotychczas jeszcze zachowane dzielnice zostaną prawdopodobnie także zniszczone”
Z raportu Ludwiga Fischera, gubernatora dystryktu warszawskiego
Po odcięciu Żoliborza od Wisły oddziały nieprzyjaciela przystępują do zdecydowanego ataku na dzielnicę. Oddziały „Żywiciela” bronią się, ale powoli ustępują pod naporem wroga.
Posiłki z 3 DP wchodzą do walki na Czerniakowie. Ramię w ramię z powstańcami odpierają falowe ataki nieprzyjaciela. Obronę wspiera ostrzał artyleryjski z drugiego brzegu. Niestety, nie udaje się rozszerzyć przyczółka. Niemcy pokrywają miejsce przeprawy silnym ogniem, co powoduje, że do końca dnia nie można przerzucić na drugi brzeg kolejnych oddziałów.
Pada kolejna izolowana reduta powstańcza – Sielce. Oddziałom powstańczym udaje się ewakuować. Wzmacniają obronę północnego Mokotowa.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org