„Warszawa wygląda tak, jak gdyby jutro miała przestać istnieć. Pożarów zliczyć się nie da, nie ma prawie domu, z którego okien nie buchają płomienie. Miasto spowite jest kłębami gęstego dymu, który wlecze się powoli, ponieważ nie ma wiatru”
Relacja żołnierza, który brał udział w lotach nad Warszawę, „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, nr 208
Do rana trwa ewakuacja kanałami. Na Starówce pozostaje ok. 2,5 tys. ciężko rannych powstańców oraz ok. 35 tys. osób cywilnych (w tym ponad 5 tys. rannych). Zaraz po zajęciu dzielnicy Niemcy i ich sojusznicy dokonują masowych mordów na jeńcach, rannych i mieszkańcach. Ok. 300 osób, w tym personel medyczny, zostaje zabitych w Centralnym Powstańczym Szpitalu Chirurgicznym na ul. Długiej.
Po kilku dniach ciężkich walk pada Sadyba. W niektórych punktach opór trwa do ostatniego naboju. Ujętych żywcem powstańców Niemcy natychmiast rozstrzeliwują. Mieszkańcy są kierowani do obozu przejściowego w Pruszkowie.
Niemiecki czołg strzałem z działa niszczy kolumnę Zygmunta III Wazy na pl. Zamkowym.
Poczta Polowa emituje pierwszy powstańczy znaczek, według projektu Stanisława Tomaszewskiego „Miedzy”.
Lotnictwo dokonuje rekordowej liczby nalotów w ciągu jednego dnia. Odnotowano 123 ataki z powietrza.
Na łamach powstańczego „Robotnika” ukazuje się wywiad z 12-letnim kpr. Witoldem Modelskim „Warszawiakiem”, przedstawionym jako najmłodszy podoficer Armii Krajowej.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org