„Lud Warszawy pozostawiony sam sobie i opuszczony na froncie wspólnego boju z Niemcami – oto tragiczna i potworna zagadka – której my, Polacy, odcyfrować nie umiemy na tle technicznej potęgi sprzymierzonych u progu szóstego roku wojny [...] Nie umiemy, bo uwierzyć nie jesteśmy w stanie, że oportunizm ludzki w obliczu siły fizycznej mógłby posunąć się tak daleko, aby patrzeć obojętnie na agonię stolicy tego kraju, którego żołnierze tyle innych stolic własną piersią obronili”
Rozkaz nr 19 naczelnego wodza gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego
Wojska niemieckie, wiedząc w jak krytycznej sytuacji są obrońcy Starego Miasta, podejmują kolejne zmasowane ataki na powstańcze pozycje. W bezpośrednich walkach bierze udział ścisłe dowództwo obrony dzielnicy z ppłk „Wachnowskim” na czele. Niemcy na chwilę wdzierają się nawet na Rynek Starego Miasta, ale zmasowany ogień odrzuca ich w głąb Starego Miasta.
Rozpoczyna się ewakuacja żołnierzy, rannych i mieszkańców ze Starego Miasta. Odbywa się dwoma kanałami: głównym, z wejściem na pl. Krasińskich obok Sądu Apelacyjnego, i bocznym, z wejściem na ul. Daniłowiczowskiej. Na Żoliborz przechodzi ok. 800 osób. Do Śródmieścia, razem z dowództwem i płk. „Wachnowskim”, trafia ok. 4,5 tys. powstańców. Dzielnicę udaje się także opuścić ok. 6 tys. cywili.
Gen. dyw. Marian Kukiel, minister obrony narodowej składa na posiedzeniu rządu w Londynie wniosek o nadanie Warszawie orderu Virtuti Militari oraz o zaliczenie uczestnikom walk jednego tygodnia jako pełnego roku służby wojskowej czy cywilnej.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org