„Nie wolno nam chować głowy w piasek i przemilczeć tego, co stanowi straszliwy cień naszej bohaterskiej walki. Musimy napiętnować zło, które pleni się z coraz większą siłą. Złem tym jest orgia rabunku, która rozpoczęła się od pewnego czasu. Potworzyły się zorganizowane szajki złoczyńców. Rabuje niejeden cywil i, co gorsza, niejeden żołnierz”
„Próg anarchii”, „Dzień Warszawy”, nr 1073
Płk „Monter”, w odpowiedzi na prośbę o zgodę na ewakuację kanałami, wysyła na Mokotów rozkaz powrotu na pozycje i kontynuowania obrony. Rozkaz ten nie dociera jednak do ppłk. „Karola”.
O świcie rozpoczyna się ewakuacja kanałami z Mokotowa do Śródmieścia. Niemcy orientują się w sytuacji i zasypują główny kanał. Wrzucają do kanałów granaty, trujące chemikalia i kłody, które spiętrzają wodę. W tunelach panuje chaos. Do ewakuujących dociera rozkaz „Montera”. Przekazywany z ust do ust tylko zwiększa zamieszanie. Wiele grup gubi drogę i bezładnie błąka się po kanałach. Część oddziałów musi wycofać się w poszukiwaniu nowej trasy.
Jeden z oddziałów gubi się w plątaninie kanałów i wychodzi wprost na pozycje niemieckie przy ul. Chocimskiej. Ok. 100 powstańców zostaje natychmiast rozstrzelanych.
Wojskom niemieckim udaje się rozbić kolejne punkty oporu na Mokotowie,. Straty oddziałów powstańczych przekraczają 70 proc. stanu osobowego. Obrońcy zostają ściśnięci zostają w obszarze ograniczonym ulicami: Kazimierzowską, Ursynowską, Puławską i Różaną.
Dowództwo niemieckie występuje z propozycją rokowań kapitulacyjnych. Spotkanie z parlamentariuszami niemieckimi ma miejsce w Śródmieściu, na ul. Łuckiej.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org