50 żołnierzy z giżyckiej brygady trzy doby spędziło na poligonie. Nocą prowadzili rozpoznanie i spali pod gołym niebem. Zadanie zostało wykonane: wykryli i zlikwidowali polowy węzeł łączności nieprzyjaciela, stanowisko dowodzenia artylerii oraz bazę wrogiego oddziału. – Jednak muszą jeszcze popracować nad ubezpieczaniem swoich baz – mówi dowódca kompanii.
Zwiadowcy z kompanii rozpoznawczej 15 Giżyckiej Brygady Zmechanizowanej zajęcia w Orzyszu rozpoczęli od strzelania z broni pokładowej. Ogień otworzyły wielkokalibrowe karabiny maszynowe NSWT kalibru 14,5 mm i 12,7 mm, zamontowane na dwóch transporterach BRDM-Żbik i jednym typu Szakal. Żołnierze strzelali także z karabinów maszynowych PK, Beryli i PM-ów. Później ruszyli w lasy poligonu.
Pierwsze zadanie zwiadowców to przeniknąć na teren przeciwnika. Nocą pokonali 12 kilometrów. Aby pozostać w ukryciu, poruszali się tylko lasami i bezdrożami. Zanim założyli bazę przejściową, zatarli ślady pozostawione na śniegu. Nawet odpoczywając nie mogli zaprzestać obserwacji i ubezpieczania. Kapral Daniel Konarzewski, dowódca drużyny, wyjaśnia, że w takich sytuacjach sprawdza się metoda rozlokowania ludzi, zwana „buddy team”. – Polega na tym, że żołnierze odpoczywają w śpiworach ułożonych na śniegu na karimatach po linii koła. Gdy jeden z pary zwiadowców śpi, drugi obok niego czuwa. Po ustalonym czasie, bez zbędnego ruchu i żadnych dźwięków, zamieniają się rolami – wyjaśnia kapral, który na misji w Afganistanie jako członek grupy rozpoznawczej spędził kilka nocy na obserwacji w górach Hindukuszu.
Po rozbiciu bazy zwiadowcy przygotowywali się do wykonania zadania. Mieli wykryć stanowisko artylerii przeciwnika, bazę jego grupy rozpoznawczej i polowy węzeł teleinformatyczny. Potem otrzymali zadanie wejścia na teren zajętych przez nieprzyjaciela obiektów. Podczas ataku mieli zdobyć ważne dokumenty.
Wartowników obezwładnili używając noży, by przeciwnik jak najdłużej nie dowiedział o ich obecności. Gdy zostali dostrzeżeni, otworzyli ogień. Atakowali parami. Chociaż używali amunicji ćwiczebnej, przestrzegali zasad bezpieczeństwa, jakby strzelali ostrą amunicją.
Po zniszczeniu obiektów wycofali się i zacierając ślady zorganizowali w lesie drugą bazę przejściową. Trzeciego dnia nieprzyjaciel zaczął ich osaczać. Wrogie stacje nasłuchowe wykryły miejsce, skąd zwiadowcy nadawali swoje meldunki. Żołnierze musieli szybko zmienić rejon stacjonowania. Znów czekał ich długi marsz po śniegu, zacieranie śladów i mylenie ewentualnego pościgu zanim dotarli do koszar.
– Zadanie zostało wykonane. Najwyżej oceniam tempo i sposób przemieszczania się w terenie moich ludzi. Żołnierze wszystkich trzech plutonów bezbłędnie przeszli ponaddziesięciokilometrowe marsze w ukryciu i po śniegu – mówi kpt. Paweł Supiński, dowódca kompanii. Sam wcielił się w rolę wrogiego obserwatora i próbował przy użyciu urządzeń noktowizyjnych zlokalizować swoich żołnierzy. Bez skutku. O ich dotarciu do wyznaczonego celu dowiedział się z meldunków otrzymanych przez radio.
Dowódca wytknął jednak swoim podwładnym drobne niedociągnięcia. – Trzeba poprawić ubezpieczanie baz. Niesprzyjająca aura i niska temperatura zaburza czujność żołnierzy, a taką nieostrożność chętnie wykorzysta nieprzyjaciel. W przyszłości obserwacja rejonu wokół baz przejściowych i ich ubezpieczenie musi być dokładniejsze – podkreśla kpt. Supiński.
W lutym zwiadowcy z giżyckiej brygady ponownie wrócą na poligon. Będą się szkolić m.in. z wykorzystywania materiałów wybuchowych do niszczenia wrogich obiektów.
autor zdjęć: kpt. Dariusz Guzenda
komentarze